6 ay askerlik yapan insan ağlaklığı

kütahya'da karşılaştım, gerçi benndopu istiyordum ama neyse, ege'de iyidir. adam ağlıyor yahu hayret. bir de ellerde telefonlar var. ben hiç götürmedim mesela. hüüüü diye ağlıyorlar hayret valla. sanki ırak sınırında askerlik yapacaklar bana.

istanbul'da bile olsa ağlıyorlar arkadaş. denize karşı nöbet tutuyor ve hâlâ ağlıyor.

"ben yaptım mı? yaptım. o zaman herkes yapsın" ağlaklığı ile yarışamaz.

tabi siz kendi devleti tarafından 20-25 yıl sömürülüp, sonra 6 ayının da sezon finali olarak elinden alınıp, sonraki 40 yılını da tekrar tam gaz sömürmesine şiddetle orgazm oluyorsunuz, ama(!)


şaka bir yana. kısa özetle o adamın 6 ayı senin 6 ayından daha değerliymiş kendisi için demek ki. sen gitmek istiyorsan git, kimseye hele-hele senin bile seçme şansının olmadığı halde laf söylemeye hakkın yok. neye benziyor biliyormusunuz, karşına 1 elma konuluyor ve bunu yemen gerektiği söyleniyor, sen de problem görmeyip yiyorsun. burası ok(ok?). ama bir de elma sevmeyen, elmaya alerjisi olan, elma yiyince kendinden geçen, elma ile ilgili travması olan* kişileri gözardı ederken, evet senin hakkın olan bu elma. çünkü başka şansın yok, o elmayı yemekten başka. yedikten sonra da elmanın sana ne yapacağını bilemezsin. zehirli olabilir(ki, öyledir genelde), bozulmuş olabilir, kurtçuklu olabilir, yetişmemiş olabilir.

kısaca, vicdani ret olursa da, o gidenlerin kaçı acaba küfürler savurarak, "neden ulannn" diye gittiğine pişman olur, gitmek istemeyenleri baskılar? bir düşün ulan, zorla değil ya. yoksa o da mı zorla(?!)

ben usta birliğine gittiğimde 434 günüm vardı, meydandaki asker "on ikiden sonra aşti" diye bağırıyordu. ne ağlaklığı?

not: aşti (ankara otobüs terminali)