a single man

2009 tarihli tom ford filmi.

başrolü julianne moore ile paylaşan colin firth oscar adayı olmuştur bu filmle
tom ford'un estetik takıntısı mıdır, lgbti+'ya toz kondurmak istememesi mi bilinmez, filmde çirkin olan hiçbir şey yok.
müziklerin son derece iyi, adeta bir oyuncu gibi kullanıldığı filmlerden.

nedense intihar etmek için rahat pozisyon bulamamak sahnesiyle hatırlarım.

duygunun renklerle anlatıldığı en keskin filmlerden olur. film boyunca eşini 8 ay önce araba kazasında kaybetmiş ve bu nedenle yas tutmakta olan eşcinsel bir profesörün(george) duygu değişimlerine soluk renklerden sıcak renklere geçişte tanık oluyoruz. bu geçişleri daha iyi anlayabilmek adına önce yas sürecini incelemek gerekir. bizler kurduğumuz ilişkileri zihnimizde içselleştirir ve bunlara önem atfederek belli derecede libidinal enerji yatırırız. kayıplarla tetiklenen yas, kişinin daha önceden kaybına yatırdığı bu enerjiyi zamanla tekrardan dış dünyaya yönlendirip uyum göstermesini sağlayan önemli bir süreçtir. kaybın ardından inkar mekanizması bizi gerçekliğin yıkıcı etkisinden koruyan önemli bir savunmayken bir noktadan sonra eğer yerini gerçekliğe bırakmazsa yasın kronikleşmesini sağlayarak uyum bozucu olmaktadır. inkardan kaynaklı zihnindeki kaybın temsiline sıkı sıkı tutunan karakterimizin dış dünyaya yöneltemediği libidinal enerjiyi yani dünyaya karşı bu ilgisizliği ve uyumsuzluğunu soluk renkler aracılığıyla görüyoruz. öte yandan karakterimiz eşini hatırlatan unsurlarla karşılaştığında ilgisini bunlara yönlendirdiği için soğuk renklerden sıcak renklere geçişle karşılaşıyoruz. gerçekten harika!