adalet ağaoğlu tombala

ağaoğlu, oyununda insanların yaşlanınca işlevsiz, yararsız ve mutsuz oluşlarını ele alarak bu sorunların nedenlerine inmeye çalışır. günlük yaşamdan alınan 1 saatlik kesiti kapsayan oyun, iki karakterin de yalnızlıklarını ve avunmakta zorluk çekmelerini sergiliyor. tombala oynamaları ise onların bir zamanlar kalabalık olan evlerinin boşalmışlığını, çok kişiyle oynanan bir oyunun iki kişiyle oynanmasındaki yalnızlığı anlatıyor.
haliyle iki huysuz yaşlımız da yalnızlıktan huzursuz ve geçimsizdir. birbirleriyle çekişir durur, uzun yılların verdiği birlikteliğin son demlerindeki kaçınılmaz sonucu omuz omuza, uyum içinde karşılayabilmeyi sağlayamazlar.
bu oyunda yaşlılık, aslında yaşamın bağımsız bir bölümü olarak ele alınmamış aksine geçmişe hatta geleceğe ilmekler atılarak bir yaşam tarzını sergileyecek biçimde genişletilmiş. ağaoğlu'nun, bu oyundaki amacı karı-koca anlaşmazlıklarını sergilemek değildir aslında, yaşlılık durumunu göstermeye çalışır izleyiciye. bakın yaşlanınca tenhalaşacak o ev, sandalyeler boş kalacak, perdeleri en güzelinden seçmenize gerek yok ne kadar güzel olduklarını kimse söylemeyecek der gibidir. her neyse celallenmemek lazım gece gece sakince yazmaya devam ediyorum.
son olarak oyunda gelişen bir olay yoktur fakat yansıtılan bir durum vardır. yaşlılığın türlü halleri ve ileri yaşların da beraberinde getirdiği psikolojiyi ağaoğlu'nun kaleminden okumak güzel.