aldatan kişi affedilir mi sorunsalı

bir açmaz.

bana göre açmaz değil. ben affetmem.

"beni 1 kez aldatırsan yazıklar olsun sana. ikinci kez aldatırsan, yazıklar olsun bana"

her türlü yorum, aldatan kişinin af dilemesi yüzsüzlüğünün gölgesinde kalacak sorunsaldır.

onursuzluk, haysiyetsizlik gibi kavramları birer sıfat olarak rahatça kullanabildiğimiz bir dönemde yaşıyoruz. ben tamı tamına yirmi altı yıl dokuz ay süren mevcudiyetimde dahi bu süreci gözlemleyebildiysem, buradaki babalar da bunun farkındadır. bugün onurunu masaya yatıranların sayısındaki artış da bu tip konularla daha fazla muhatap olmamıza sebep oluyor.

insan bana göre aldatabilir. aldatmanın önü, arkası vardır. ahlaki altyapısı, birileri tarafından utandırılabilme ihtimali vardır. çoluk çocuğu olanlara hiç girmiyorum mesela. bir insana bunu yaptıran şey bir öfke midir, intikam mıdır, bir kadının/erkeğin yarattığı efsun mudur bilemeyiz. muhatabı da üçüncü şahıslar değildir zaten. biz burada eylemi farklı boyutlarıyla değerlendirebiliriz ancak, bazıları "orospu çocukluğudur" gibi çiğ tanımlar yapabilirler, bu tuzağa düşmemeliyiz.

başta bahsettiğim yere dönelim şimdi. bir insanın aldatmasından sonra, karşısındakinin yüzüne baka baka "beni affet" demesi, bu sahneyi kafasında kurgulayan insanda o kadar yoğun bir tiksintiyi çağrıştırıyor ki karşısındakinin cevabını gölgeliyor. affeder, yoluna devam eder ya da affetmeyip ayrılabilir. sahnenin sonucu ne olursa olsun, o karşısına geçiş, o gücü bulabilen bir insanın onurunda, haysiyetinde sorunlar vardır. aynı insanı aldatma yolunu titizlikle işleyen kişinin, aynı insana dönüş için de yollar aramasının manevi karşılığı bende yok şahsen. çoluk çocuk falan da bahane değil, hepsi basit birer kulp.

buradaki ilk entrymi bu başlığa girdim. bunun özel bir sebebi var. biz yılların sözlükçüleri olarak, hayatın gürültü patırtısından arta kalan zamanlarda az çok insanların hangi konularda konuşmayı sevdiğini biliyoruz. ilişkilerle alakalı konular bu noktada çok önemli. ancak biz bu tip konularda konuşurken, nedense sınırları geçmekte çok rahat davranıyoruz ve içinde bulunduğumuz platformu kirletmekten başka bir şey yapmıyoruz. yani sözüm ona karısını aldatan erkeğe "kansız bir orospu çocuğudur" yazan bir insanın, burada kimseye hiçbir şey katmadığı, aksine ortalığı kirlettiği hepimizin malumu. bu sik kafalı ahlak bekçileri seneler boyunca ekşi sözlüğü de silip attılar. bugün orada yazmak içimizden gelmiyorsa, bunun sebebi bu ahlakçı parazitlerdir. bunlar çok tehlikeli insanlar, bu tuzağa düşmemeli, bunu yapanı da itinayla kınamalıyız. bir konuda fikrin varsa yazarsın, eğer "orospu çocuğu" diyeceksen, altını dolduracaksın ki biz o adamın neden bu küfrü hakettiğini anlayacağız.

peki bu geceye mahsus aptalca kuruntumun sebebi nedir ? yani, normalde okuyup geçeceğim, sitem etmek için ağzımı bile kımıldatmayacağım bu gibi konular ve insanları bu kadar kafama takmamın sebebi, sohbetlerdeki sığlıktan artık iyice tiksinmem oldu. manevi ağırlığının terazide ne kadar tarttığından bağımsız, insanlar artık her konuya yüzeysel olarak değinip geçip gidiyor. bir yuva yıkan, iki insanın belki de hayallerini, mutluluğunu paramparça eden, geleceği belirsiz kılan bir olay hakkında iki cümle küfür yazıp gitmek insanın önce kendisine saygısızlıktır ya. içinden söv gitsin kardeşim.

aldatan kişi sizi hiç sevmemiştir veya sevgisi artık bitmiştir. ikinci bir şansı asla vermeyin çünkü yaralanan yine siz olacaksınız.

" delilik; aynı şeyleri tekrar tekrar yapıp farklı sonuçlar beklemektir. " der einstein.

bir daha yapmaz diye affedip, ilişkinizde tekrar aldatırsanız bu karşı tarafın suçu olmaktan çıkar ve sizin deli olduğunuzu gösterir.

affetmeyin. sonra dönüp hayatınızın izzet-i itibarını iki paralık edecektir bir süre.

bozuk cikan yemek tekrar yenilir mi diye cevap verecegim husustur.

niye affedelim. hayır kurumu muyuz biz?

affedip affetmemek kişiye kalmış.ama bence bir daha eskisi gibi olunmaz.

kesinlikle affedilmez güven bir ilişkide en önemli şeylerdendir.

affeden erkek seçeneği olmayan erkektir, arkasından tekrar aldatacaklar, hatta rahatça aldatıldığından karşı taraf için heyecanlı olmayacağından kıçına affettiği halde tekmeye yiyecek erkektir.

sen affetsen ben affetmem

affedilmez. kendinize saygınız olsun öncelikle. aldatan kişi kim olursa olsun bir daha asla güven duyulamayacak insandır. paranoya denen şey tamda bu affedilmelerden sonra başlıyor işte.

affedilmez, duruma görede değişmez.

istenilirse affedilir.

affeden tarafta genellikle ilişkide eşit olmak adına aynı şeyi yapma eğilimi oluşuyor ve genelde de bu eşitlemeye çalışan kişiyi karşı taraf affetmiyor.

aldatmadan kastınızın ne olduğuna bağlıdır. kimisi başka insana sadece bakmanızı bile aldatma sayarken kimisi başka biriyle sevişmenizi dahi aldatma saymaz. affetmek ise çok daha kişiseldir genellenemez. kısacabekara karı boşamak kolaydır burda ahkam kesenlere itibar etmeyin.

affedilmez. ama büyük lokma yiyip büyük konuşmayın.

affedilmez fakat bu gurur, erkeklik, hedere hödörö için değildir. aldatma aktivitesi bilinçaltında sağlam karar verilerek yapılan bir aktivite. yani bir kişi partnerini, eşini yanlışlıkla aldatamaz. eğer bu arkadaş sizi bir kere aldattıysa emin olun o eşikten sizi bir kere daha geçirir. eğer aldatılmak sizin için etik ise affedebilirsiniz tabi. ama ben yanımda bana saygı duyacak insanı tercih ederim.

aldatmasaydı affedilirdi.

insan yedisinde neyse yetmişinde de odur, affedersin etmesinede içinde hep sıkıntı kalır yine yaparmı acaba diye. o yüzden hiç gerek yok, kafam bir kere ağrır tam ağrır.

çok karmaşık duygular yaratır. sevmeye devam etmek aynı anda nefret etmek, onu seven yanınızdan da nefret etmek, suçlamak, suçlu hissetmek, her detayı öğrenmek istemek ama öğrenmekten korkmak, gitmek ancak gidememek. milyonlarca soru, milyonlarca cevapsız soru.. yıllar geçer acı bitmez başka bedenlerde başka şehirlerde başka başka kuşkulara dönüşür, en ufak kuşku aynı ateşin içine atar sizi ve tek bir soru kalmıştır, neden?