1.
bir linda boström knausgard romanıdır.
bu kadar hacimsiz bir romanda bu kadar yoğun duyguların cirit atması çok beklendik bir durum olmayabilir ama yazar kendi hayatından yola çıkarak yazdığı için sanırım elle tutulur, gözle görülür bir çocukluk travması, diyalektik bir acı ve dipten gelen bir umut dalgası var romanda.
çocuk ve çok mutlu olduğum zamanların birinde, henüz büyümeye karar vermemişken mahalledeki bir apartmanın önünde arkadaşlarla yakartop oynarken topumuz sadece bir kez oynadığımız yerinin bir buçuk metre kadar üstünde kalan bir bahçeye kaçtı.
bahçenin sahibi olan otuz yaşlarındaki mutsuz ve sinirli kadın topumuzu alıp bize deliler gibi küfür etmeye başladı. mahalleyi ayağa kaldırdı. yanında da sümüğü yeterli uzunluğa ulaştığında yalayan oğlu vardı. bize küfür etmesi en çok benim zoruma gitti.
içimden umarım, dedim, senin çocuğunun da başına bir şey gelir. neden çocuğu lanetledim bilmiyorum. ve neden hiçbir duamı kabul etmeyen, ciddiye almayan tanrı bu dileği kabul etti onu da bilmiyorum ama bir saat sonra mahalleye gelen ambulans bahçede düşüp kafasını yaran çocuğu alıp hastaneye götürdü. hayatımın en korku dolu anlarından biriydi bu. çünkü benim yüzümden olduğunu biliyordum ve bunu sadece ben biliyordum.
o günden sonra bir şey dileyeceğim zaman çok dikkatli oldum. neme lazım, tanrı bir kez daha bana insaf eder diye.
romanda da benim o zaman olduğum çocuğa benzer bir kız var ama onun travması daha büyük çünkü onun duası babasının ölmesi için ve o da tanrının aynı oyununa düşüyor. bundan sonrası ise travmatik bir hayatı yola koyma çabası.
amerika’ya hoş geldiniz hanımlar beyler, aile salonumuz bulunmaktadır.
bu kadar hacimsiz bir romanda bu kadar yoğun duyguların cirit atması çok beklendik bir durum olmayabilir ama yazar kendi hayatından yola çıkarak yazdığı için sanırım elle tutulur, gözle görülür bir çocukluk travması, diyalektik bir acı ve dipten gelen bir umut dalgası var romanda.
çocuk ve çok mutlu olduğum zamanların birinde, henüz büyümeye karar vermemişken mahalledeki bir apartmanın önünde arkadaşlarla yakartop oynarken topumuz sadece bir kez oynadığımız yerinin bir buçuk metre kadar üstünde kalan bir bahçeye kaçtı.
bahçenin sahibi olan otuz yaşlarındaki mutsuz ve sinirli kadın topumuzu alıp bize deliler gibi küfür etmeye başladı. mahalleyi ayağa kaldırdı. yanında da sümüğü yeterli uzunluğa ulaştığında yalayan oğlu vardı. bize küfür etmesi en çok benim zoruma gitti.
içimden umarım, dedim, senin çocuğunun da başına bir şey gelir. neden çocuğu lanetledim bilmiyorum. ve neden hiçbir duamı kabul etmeyen, ciddiye almayan tanrı bu dileği kabul etti onu da bilmiyorum ama bir saat sonra mahalleye gelen ambulans bahçede düşüp kafasını yaran çocuğu alıp hastaneye götürdü. hayatımın en korku dolu anlarından biriydi bu. çünkü benim yüzümden olduğunu biliyordum ve bunu sadece ben biliyordum.
o günden sonra bir şey dileyeceğim zaman çok dikkatli oldum. neme lazım, tanrı bir kez daha bana insaf eder diye.
romanda da benim o zaman olduğum çocuğa benzer bir kız var ama onun travması daha büyük çünkü onun duası babasının ölmesi için ve o da tanrının aynı oyununa düşüyor. bundan sonrası ise travmatik bir hayatı yola koyma çabası.
amerika’ya hoş geldiniz hanımlar beyler, aile salonumuz bulunmaktadır.
devamını gör...