ansızın gelen bir daha sevemem hissi

genelde çok fazla ihanet görmüş insanlarda bir anda oluşan his.

hiç gitmiyor ki gelsin.

hiç de ansızın gelmedi. bayağı haber vererek geldi. ama aşk gönüllü bir intihar değil mi zaten?

bu hissi çok deriden yaşamış bir yazar arkadaşınız olarak bildiriyorum, yanılıyorsunuz.
çok korkunç toksik ilişkiler yaşamış ve inanamayacağınız düzeyde aldatılmış birisi olarak söylüyorum bunu, insan umutsuzluğa düşüyor bazen fakat gerçek aşk her şeyi telafi ediyor.

bütün karanlıklara, bütün hayal kırıklığı tarlalarına umudun papatyalarını eken sevgiler hala var bu dünyada.
ben de yok sanırdım eskilerden, sonra bir adam tanıdım.
ben makus talihimin hiç çıkılmaz sandığım bir dehlizinde, varoluşunun her zerresi güzelliklere bezeli, dürüst, akıllı, aşık ve en çok da iyi yürekli bir adam tanıdım ansızın.
ve bütün korkular, endişeler ve umutsuz düşler yerini mutluluğa, huzura, güzelliğe, neşeye ve aşka bıraktı yerini.

yani uzun lafın kısası sözlük, kimse teslim olmasın öyle sevgisiz düşlere... her şey geçiyor. bütün hayal kırıklıklarının bir miladı var ve vakti gelince hepsi bitiyor.
çünkü kötülük bu dünyada payidar olabilecek bir şey değil.
nasıl diyordu şair, "daha bitmedi, sürüyor o kavga ve sürecek, yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!"

ansizin biri hayatiniza girdiginde yine ansizin gidecek olan histir

artık sevmekten korkmak