araba kullanmayı babadan öğrenmek

direksiyondan önce, vitesten, işaretlerden hepsinden önce, adeta ilk ders gibi bir sabır testi. yanında babası varken araba kullanmayı öğrenen insan trafikte ne küfür eder, ne el kol hareketi yapar. çünkü en büyük sınavı geçmiştir.

-araba geliyor karşıdan.
+lan çevirsene sağa sığır.
-tamam mı?
+sana arabayı verenin a.... k.....

öfff hiç hatırlamak istemiyorum. babanın bir eli hep el freninde öteki de size yardımcı olmak için direksiyonda olur. bağırmaz ama kötü eder. hiçbir şekilde emniyet kemeri takmayan babalar bir anda kemer aşığı olurlar.

allah var, babam bana hiç kötü davranmadı ama bir ara aynı anda hem gaza hem frene yüklenmiştim gjfjgj. kalk kalk dedi ve hemen yer değiştirdik.

araba kullanmayı öğrenememektir. ben ilk traktör, pat pat gibi şeyleri kullanarak öğrenmiştim. daha sonra nedense hep biliyor gibi hissetmiştim. traktörü ve pat patı ise işçilerden öğrenmiştim.

çok daha tatlısı
(bkz: araba kullanmayı anneden öğrenmek)tir.

bana nasip olmayandır.
rahmetli arabayla iki devasa kaza geçirdikten sonra, direksiyona hiç geçmedi, yaklaşık 30 yıl. her arabaya bindiğinde de inanılmaz gerilirdi.
ama bana öğretmesini de istemezdim, birazcık asabiydi kendileri.

kötü bir deneyimdir. viraja gireceksin yavaşla, çok yaklaştın o arabaya gibi saniyeler içinde bir sürü uyarı yaparlar ve zaten acemilikten ne yapacağınızı bilemezken daha da kötü kullanırsınız.
her baba evladının kendi gibi kullanmasını bekler araçta gerginliği yükselten durum da budur. rahat olmadığınızdan öğrenmeniz zorlaşır.
araba sürmeyi arkadaşlardan öğrenmek çok daha iyi bir deneyim olacaktır.

stres, sıkıntı sahibi olmaktır. ilk araba deneyimim kırmızı bir kartalda oldu. bir anda babam anahtarı atıp "geç bakim nasıl sürüyosun" dedi.
frene basıyorsunuz, keyfi istediğinde duruyor..
direksiyonu döndürmek için ebemin ruhunu ortaya koymam gerekiyordu zaten.
bildiğim şeyleri tekrar tekrar sıraladı, bir sonraki adımımı sürekli hatırlattı. stres olup panikleyince de kızıyor. psikopat mısın be adam?!

ha bir de bunun yıllar sonra servis kullandırtmalısı var. kocaman arabanın debriyajına ayağın yetişmiyor diye azarladı beni? nasıl ulaşamazsın diye?

babayı bilmiyorum ama kocadan öğrenilemeyeceğini yeterince tecrübe ettim, biliyorum.ne kıymetli arabaymış,ne kadar da pamuk ipliğine bağlı sabırmış öyle o,öhhh.

stres topu babamla iki defa denedik ergenliğimde ilkinde sinirimden aynasını kırıp "al arabanı sok bi yerine" ile bitti ikinci denememizde de birbirimize girdik yoldan geçenler ayırdı. yıllar sonra benim kendi bilgisayarım üzerinden "bana da öğretsene" talebiyle kıyamadım öğretmeye kalktım öğrendi de kerata ama kullanım amacını sonradan bir görseniz abew. şimdilerde drone uçurmaya niyetlenmiş bakalım nice hallere sokacak kendisini. arar yakında diye düşünüyorum "drone bi tarafıma kaçtı oğlum randevu ayarlasana bana" diye. zaten tıp okuyoruz ayağına gelen geçenin tıbbi sekreteri olduk anasını satayım.

tıp düşünen dost varsa tavsiyesidir : memleketinize en uzak fakülteyi seçin mümkünse. benim gibi sekreterlikle uğraşmanızı istemem.

gerilimli bir süreç benim için ama bana bağırmamak için kendini aşırı sıktığından üzülüyorum bazen babacığıma

tüm şansımı bu konuda harcadım ben galiba.
bir görseniz, pamuk gibi anlattı, yanlışlarımı efendi gibi düzeltti. vay arkadaş dedim.*

bu konuda sizlere de yardımcı olmak isterdim lakin arabamız yok.*

çok berbat bir deneyim. bunu deneyimlememiş olmak isterdim. fobim varken baskıcı, sinirli ve bağırışla hiçbir faydası olmadı.
hayır birde ilk kez oturuyorum ilk önce biraz bilgilendirme yaparsın değil mi?
hani nasıl çalışıyor, işaretler ne, vites nasıl atılır ? vs.
ben bindim koltuğu kendime göre ayarlamıstım, emniyet kemerini takmıştım. bana diyor ki" haydi çalıştır ve vitesi boştan 1'e atarak yavaşça ilerle."
yanımda oturmuş bir uzaylı var da konuşmuş gibi bir bakışla dönmüştüm. o zaman lise başlarındaydım galiba dedim ki" ayağımın altında üç pedal var ve bunlardan hangisi neydi?" söyledi işte. ve dedi ki "debriyaja bas ve 1' e al. sonra yavaşça debriyajdan ayağını çekip biraz gaza bas."
vitese baktım nasıl 1 olması gerekiyor diye. bana diyor ki "bilmiyor musun, vitese değil önüne bakman lazım." tabi o sırada biraz direksiyon hakimiyeti gitmişti kendi el atmıştı. "ezbere bilmiyorum ki hem gözlerimin birini ön ve birini de yan olarak ayarlayamam, nasıl olacak ki?.."
vitesi hallettikten sonra gaza bastım bu kadar hassas olduğunu bilmiyordum. biraz(!) basınca baya ses geldi. ve "ben sana demedim mi yavaş bas!" ben de o zaman"benim yavaşımla pedalın yavaşlığı uyuşmadı, suç bende mii?! ilk kez oturduğumu unutuyorsun ve de beni geriyorsunn." demiştim. baya gerilimliydi ve de sinir bozucu.
hevesim vardı ama baya kırmıştı zaten öncelerde birde ilkte böyle yapınca artık hiç istemedim...