art arda film izlemek

bi filmi bitirip hemen diğerine başlamak olarak gerçekleşir ki filmleri unutmanıza hatta karıştırmanıza sebep olur. cem yılmaz gösterisine gitmek gibidir kendi değişiyle içerde gülüp eğlenirsiniz ama çıktığınızda hiçbir şey hatırlamazsınız.

bir tek seri filmlerde yapılır. o da hani baba serilerden olmalı. misal, the godfather, hababam sınıfı gibi.

ek: grinin elli tonu ve 365 gni'yi unutmuşum fjdjfjf.

yan yana izlemeyi tercih ettiren eylem. mabadımı niye başkasına dayayıp film izleyeyim bu ülke nereye gidiyor böyle..

yapılacak bir şey olmadığından ziyade, yapılabilecek en güzel şey olduğu için yapılan eylemdir.

final haftası yüklenen özellik....

kafayı kanepeye uzatıp, her şeyden soyutlanmak istemeleri anlıyorum. dışarıda akıp giden hayat bile umrunda olmaz bir zaman. bu da öyle bir andır. kültablası ağzına kadar dolar, kalkmaya üşenirsin. tatlı bir boşvermişlik hali çöker başlarda, bir süre sonra bu da yetmez, kanepeden kafayı şöyle bir kaldırıp işemeye gittiğinde yüzünün aksı düşünce aynaya 'bana noluyor ya' dersin.

nur topu gibi bir depresyonun içinde olduğunu fark etmişsindir.

hafta sonlarımın, keyfi almayarak yapsam da, değişmeyen aktivitesi.