aşık insanın yüzünde oluşan istemsiz gülümseme

az önce bir arkadaşla sohbet ederken kendisi durduk yere gülümsediğini belirttiğinde daha önce bu tür şeylerin çevremde çok sık görüldüğünü ve ne gülüyon lan gevrek gevrek diye sormamıza sebep olan hareket.
tabi arkadaşın sevgilisinin teeey amerika'dan gelmiş olması da ayrı bi gülümseme sebebi olabilir.
neyse onlar ermiş muradına biz...

mutluluk kendini bir şekilde belli eder güzel kardeşim. bu da onun bir yansımasıdır. aşık insan bana göre nietzche'nin tanımladığı üstün insandır.

yine geldin aklıma, şimdi açıkla açıklayabilirsen neden güldüğümü *

bu aralar yüzümdeki gülümseme tam da bu.*
nedeni ve muhtemel sonucu:

ufacık bir dokunuşunda, bir sözünde veya bir bakışında bende yarattığı yüz kaslarımı istemsiz geren gülücüktür. durdurulamazdır, mutluluktan havaya uçmanın içinin içine sığmamasının eşitidir o gülücük. hoplayıp zıplamak yerine deli gibi sırıtırsınız. insanın en mutluluk eşiğinin yüksek olduğu zamanlardır aşkın en başlarda yaşandığı anlar, bence yani.

aşık olduğu kişi karşısında sinirle bağırırken bile o gülümseme kaybolmaz. hiddetine vurulur. aşk bir deliliktir, ama mutlu delilik. mutluluğun zirvesine çıkar da eşsiz manzarayı izlersin büyülenmiş halde. bu manzara uçsuz bucaksız deniz de olur huzur veren, faaliyete geçmiş bir volkanik dağ da olur tarifsiz korku hissettiren. ama her iki durumda da hayranlık vardır, yüzdeki amlamsız gülümseme işte o hayranlığın dışa vurumudur.

ne var ki hiçbir dağcı çıktığı zirvede ilelebet kalmaz, kalamaz. insanın uzun süre bu duyguları yaşaması maalesef mümkün değildir. zirveden iniş sancılı olur, en az çıkmak kadar zor. yüzündeki gülümseme kaybolmaya başlar. bu acılı anlarda ise enteresandır, bu coğrafyada üretilen şarkılar tutunacak dal olur. başka bir dilde aşk acısını bu kadar işleyip derdine ortak olan şarkı yoktur muhtemelen. üzüntüyle dinlersin ama yüzüne o saf gülümsemeyi geri getirir şarkılar. zamanla aşk biter, hatırlatan her şarkıda gülümsemen kalır.

bir süre sonra gülümsemeleri solacak ve yerini kronik mutsuzluğa bırakacaktır. öyle olmasa daha güzel olurdu ama güldüğün kadar ağlıyorsun.

karşılık alabiliyorsanız evet o gülümseyiş belki de en keyifli en huzurlu gülümseyişinizdir. ama ya alamadıysanız yerini bir ağlayışa bırakır. sol yanınız uyuşur o sıkıntıyla. öyle duygusal olarakta değil baya göğsünüz daralır kalbiniz sıkışır sol kolunuz uyuşmaya başlar zaman zaman. sonra saçlarınız bir anda dökülmeye başlar deriniz pul pul olur. tabi böyle seven kaldı mı orası da bir muamma.

bazen tutamadığım aptal tebessümdür. aklıma bir şey gelmese bile onun varlığını içimde hissettiğim her an bunu bir fiziksel reaksiyonla dışavuruyorum istemsizce. öyle ki bu hissin damarlarımdan geçtiğini, kalbime gelince yoğunlaştığını, hatta bazen yoğunluk dolayısıyla damarlarımı tıkayıp nasıl bir sancıya dönüştüğüne tanıklık edebiliyorum. çok seviyorum sözlük! bu adam eski adam değil. bu kadar iyimser değildim ben. durup durup insan içinde sırıtacak biri değildim. ama oluyor işte. karnımdaki kelebeklerin de ömrü diğerleri kadar kısa mıdır acep? ne zamana kadar çocuk kalmama müsaade edecek bu his? bir yandan korkuyorum evet ama diğer yandan deli cesareti veriyor aşk. ne biçim bir girdap bu yardım edin bana dostlar!

bazen dizilerde görüyorum hep imreniyorum

bende diyorum niye deli öpmüş gibi gülüyorum hep...
belli oldu...
mazur görün.
istemsiz oluyor yavrum istemsiz.
gülümsemem yüzümde solmaz umarım.eheheh.
ma aşıkmışım ben.

ah şu başlıklar...onlar bile seni hatırlatıyor.