1.
iaşe ordu için çok hassas ve kritik bir konudur. askerde hiçbir şey israf etmediği gibi bunda da etmez. genelkurmay sineğin yağını çıkartır. eğer ordu bir şeyi döküyorsa, inanın o ordu için daha karlı ya da hayırlıdır. açıklamaya çalışayım.
bizim ordumuz 900 bin mevcuta sahiptir. lakin bu barış zamanı mevcutudur. yani savaş zamanı bu mevcut bir kaç katına hızlıca çıkarılabilir. genelkurmay her zaman diğer tüm depolarda olduğu gibi, kısa ve uzun vadeli yiyecek depolarını da ağzına kadar dolu tutmakla birlikte, bizzat tümen depolarını gözümle gördüm, tedarik zincirini de hassasiyetle ayarlar. bu ayarlama da öyle radikal değişimlere pek uğramaz. bunun nedeni, ordunun ihtiyaçları ve maliyetlerdir.
tedarikçiler ve tedarik miktarı yıldan yıla radikal değişimlere uğrayamayacak bir mekanizmadır. ordu, gıda satın alımlarını asgari düzeyde, gelişecek acil durumları kapsayacak şekilde ayarlar. bunu yaparken ülke içindeki hiçbir tedarikçiyi de kaybetmemeye çalışır.
mesela tsk 10.000 ton mercimeğe ihtiyaç duysun. bunun tonu 10 lira olsun. bunu on yıllık bir kontratta 8 liraya alabilirsiniz. en ucuz fiyatın on lira olduğu senaryoda bile devlet bunu tercih eder. çünkü tedarikçi önünü görmüş olur, yatırım yapar, makine alır, maliyetini düşürebilir. ayrıca tedarikçilerin on bin ton mercimek üretme gücü de kaybedilmek istenmez. ordu ithalatı sevmez. bu da sizin barış zamanında değil, savaş zamanı elinizi güçlendirir.
ordu, sıcak bir çatışma durumu geliştiğinde, olaylar ön görülene kadar geçen sürede yaşayacağı tedarik sorununu yaşamamak için, belli şartlarda personel sayısını arttırdığında dahi ihtiyaçlarını eksiksiz karşılayacak bir plan yapar.
bir de mercimek gibi, on binlerce iaşe kalemi olduğunu düşünün. bunların on binlerce tedarikçiden organize edilip yine on binlerce noktaya dağıtıldığını bir hayal edin. bunun bir çok kaleminin bozulabilecek ve uzun süre depolanamayacak malzeme olduğunu da unutmayın. bunları radikal değiştirmenin maliyeti alımı sürdürmekten çok daha pahalıdır. incelerseniz, ordunun yemiş yıldır hijyen tedarikçisinin bile aynı olduğunu görürsünüz.
toparlayacak olursak, duygusal düşünmeye gerek yok. ordu kırk yıl o yemeği döker, mazotu yakar, maaş alır, allah göstermesin bir savaş çıktığında bir haftada tüm borcunu faiziyle geri öder.
ordunun yediği de döktüğü de bence helaldir. haram olan yolsuzluktur. yolsuzluk da her yerde yolsuzluktur.
bizim ordumuz 900 bin mevcuta sahiptir. lakin bu barış zamanı mevcutudur. yani savaş zamanı bu mevcut bir kaç katına hızlıca çıkarılabilir. genelkurmay her zaman diğer tüm depolarda olduğu gibi, kısa ve uzun vadeli yiyecek depolarını da ağzına kadar dolu tutmakla birlikte, bizzat tümen depolarını gözümle gördüm, tedarik zincirini de hassasiyetle ayarlar. bu ayarlama da öyle radikal değişimlere pek uğramaz. bunun nedeni, ordunun ihtiyaçları ve maliyetlerdir.
tedarikçiler ve tedarik miktarı yıldan yıla radikal değişimlere uğrayamayacak bir mekanizmadır. ordu, gıda satın alımlarını asgari düzeyde, gelişecek acil durumları kapsayacak şekilde ayarlar. bunu yaparken ülke içindeki hiçbir tedarikçiyi de kaybetmemeye çalışır.
mesela tsk 10.000 ton mercimeğe ihtiyaç duysun. bunun tonu 10 lira olsun. bunu on yıllık bir kontratta 8 liraya alabilirsiniz. en ucuz fiyatın on lira olduğu senaryoda bile devlet bunu tercih eder. çünkü tedarikçi önünü görmüş olur, yatırım yapar, makine alır, maliyetini düşürebilir. ayrıca tedarikçilerin on bin ton mercimek üretme gücü de kaybedilmek istenmez. ordu ithalatı sevmez. bu da sizin barış zamanında değil, savaş zamanı elinizi güçlendirir.
ordu, sıcak bir çatışma durumu geliştiğinde, olaylar ön görülene kadar geçen sürede yaşayacağı tedarik sorununu yaşamamak için, belli şartlarda personel sayısını arttırdığında dahi ihtiyaçlarını eksiksiz karşılayacak bir plan yapar.
bir de mercimek gibi, on binlerce iaşe kalemi olduğunu düşünün. bunların on binlerce tedarikçiden organize edilip yine on binlerce noktaya dağıtıldığını bir hayal edin. bunun bir çok kaleminin bozulabilecek ve uzun süre depolanamayacak malzeme olduğunu da unutmayın. bunları radikal değiştirmenin maliyeti alımı sürdürmekten çok daha pahalıdır. incelerseniz, ordunun yemiş yıldır hijyen tedarikçisinin bile aynı olduğunu görürsünüz.
toparlayacak olursak, duygusal düşünmeye gerek yok. ordu kırk yıl o yemeği döker, mazotu yakar, maaş alır, allah göstermesin bir savaş çıktığında bir haftada tüm borcunu faiziyle geri öder.
ordunun yediği de döktüğü de bence helaldir. haram olan yolsuzluktur. yolsuzluk da her yerde yolsuzluktur.
devamını gör...
2.
bedelli askerlik yapıp ödediği bedelin hesabını soran bilinçli vatandaş başlığı.
devamını gör...
3.
açılın askerden yeni geldim! askerde yemek israf edilmez, edilemez. çünkü her birliğin köpekleri vardır. fazla gelen yemeği köpekler yer.
devamını gör...