asla 17 yaşımıza dönemeyeceğimiz gerçeği

güzel gerçektir.
ergenliğe dönme hayali olan insanın psikolojik problemleri olabilir.

yok böyle bir tespit.

helal.

çok güzel bir yaş idi benim için. ilk aşk, ilk sevgi, ilk ihanet her şeyi yaşattı bana 17.

çok şükür geri dönülmeyeceğini bildiğim gerçek.

acıtan gerçeklerde bugün.*

17 yaşı kabus gibi geçen birisi olarak kutladığım gerçektir.

kuantum alanında düşünürsen insan asla bulunduğu anı bile yaşayamıyor. hep geçmişi yazıyor.

lise hayatımı kapsayan yaşlarım, en özel yaşlarımdır fakat 17’nin değeri bir başka. sonuna kadar aşkı, özlemi, heyecanı, macerayı, deliliği, mutluluğu, üzüntüyü hatta psikolojik anlamda diplerden birini yaşadığım yaştır. geriye dönmek ister miydim bilmiyorum anda yaşamayı seven biriyim fakat o günlerime hissettiğim sonsuz özlemi de göz ardı edemem tabi.

asla 54 yaşıma da dönemeyeceğim ona bakarsan.
not:55 yaşındayım.

dönseydim de yaşadıklarım silinecekti.
hafızam yerinde kalsa her şey için çok yorgun olacaktım. hangisi seç bakalım gibi bir şey oluyor.
çünkü düşünsene 17sin ama o hayat dolu hissiyatın yok. bir türlü gelmiyor sana çünkü biteli yıllar yıllar olmuş.
ya beni 17 yapın ya. tanrı karabiberi olan beni öğüttüyse 17 olarak tükürebilir. ama lütfen unutmasın şu an olan deneyimlerimle.
aynı salaklıkları, gönül yaralarını ve ailevi problemleri çekemem çünkü bir kez daha.

asla 5 yaşına veya ne bileyim 12 yaşına da dönemeyeceğimiz gibi bir gerçektir. derin bir mana bulamadım. sori.

teoman'ın sevgilisi olursan seni istediği yaşa döndürebilir.
ya da mazhar fuat özkan.
onlar karar verir ve olur.

bir de ne yapacaksın on yedi yaşında. ne reşitsin ne çocuksun ortada bir yaş.

asla hiç bir yaşımıza dönemeyeceğiz uyandırayım.
ayrıca o yaşlara asla dönmek istemem atlattığım için bin şükür.

he istesek 16'ya ya da 18'e dönebiliyoruz yani, anladım! bu başlık cidden düz mantığı hak ediyor, benim suçum yok!

muhteşem bi gerçektir. ben de mesela, bir saniye öncesine bile geri dönmek istemem. geçtiğim yolları bile ertesi gün değiştirenlerdenim. görmediğim, bilmediğim yollar görmeliyim, yeni güzergahlardan gitmeliyim evime.
aksi sıkıcı,
aksi yorucu.
aksi; keyif kaçırıcı...

bence anda kalmalıyız. anda ve bugünümüzde var olan insanlarla...
bu biraz da anın keyfini yaşamayıp hep geçmişe odaklanan insan gerçeğidir. bi nevi serzeniş.
oysa arkada gözlerimiz yok. hayat, maalesef ileri bakarak yaşanır. bu yüzden kıymetini bilmeliyiz belki de. dolayısıyla biraz ukalaca gelecek ama bu gerçekle çabucak yüzleşip kalana odaklanmalıyız. yoksa onun da geçmiş olacak olduğu, ağır bir gerçek... *

çok kesin konuşmayalım da, kendi adınıza konuşun derim. yalan haberden içeri attırırım hepinizi.
belki ben döneceğim, nerden biliyorsunuz kardeşim ?