1.
" neyi var ki ölümlerinden başka? "
1962 doğumlu kürt kökenli türk şair, yazar ve gazeteci kimlikleri ile tanınan yılmaz odabaşı imzalı 80 sayfalık eser;
şiir türünde yer alan kitabımız 1988 yılında yayınlanmıştır.
feride (kitap) adlı eserinden sonra kendisinden okuduğum son kitap bu oldu.
ürpertici ve köz gibi yakan bir şiiri var bence yılmaz odabaşı'nın, taklidi zor, çabucak etkisi altına alan, mıh gibi çakılan, hayatın keskin virajlarını derinden hissettiren, duygulandıran ve düşündüren bir hitâbet söz konusu her zamanki gibi.
mücadeleyi, mapus damlarını, aşkları ve yalnızlıkları, hasreti, kararlılığını, ölümden ve anılarından başka bir şeye sahip olmadığını hissettiren şiirlerdi benim için,
hayattaki kırılma noktalarının, çeşitli duyguların, anların, zamanların ve kısacası hayatın bazı yıkıcı taraflarının, şairin kendine özgü üslubuyla aktardığı şiirlerdi.
en can alıcı bulduğum dize ise;
anılar ve ölüler konuşmaz dizesi oldu.
en düşündürücü bulduğum dize ise;
yüzümü susturdum dizesiydi, artık yüzümden hiçbir duyguyu anlayamazsınız, der gibiydi.
seçtiğim bazı dizeleri bırakarak burada bir son veriyorum.
sesime kibrit çaksan
tutuşacağım!
o an işte o an
ey bizi ayrı takvimlere düşüren zaman
yere bir bahar dalı düşmüş gibi mi olur, sıradağlar mı tutuşur bağrının orta yerinde?
günlerin avuçlarında bir bıçak sırtı gibi duruyoruz her an bir şeyler olacak gibi.
bana böyle durmayı uçurumlar öğretti.
kuşanmayı da unuttum yara almaktan.
sesin, hasretin
ve gözlerin bana emanet kaldı.
neyi var ki ölümlerinden başka?
öldükçe derinleştim.
yüzümü susturdum,
tenimi sınadım uçurumlara.
yeni intiharlar keşfetmiştim
kullanmaya az vardı.
dönmeyebilirim
kokumu unutma...
1962 doğumlu kürt kökenli türk şair, yazar ve gazeteci kimlikleri ile tanınan yılmaz odabaşı imzalı 80 sayfalık eser;
şiir türünde yer alan kitabımız 1988 yılında yayınlanmıştır.
feride (kitap) adlı eserinden sonra kendisinden okuduğum son kitap bu oldu.
ürpertici ve köz gibi yakan bir şiiri var bence yılmaz odabaşı'nın, taklidi zor, çabucak etkisi altına alan, mıh gibi çakılan, hayatın keskin virajlarını derinden hissettiren, duygulandıran ve düşündüren bir hitâbet söz konusu her zamanki gibi.
mücadeleyi, mapus damlarını, aşkları ve yalnızlıkları, hasreti, kararlılığını, ölümden ve anılarından başka bir şeye sahip olmadığını hissettiren şiirlerdi benim için,
hayattaki kırılma noktalarının, çeşitli duyguların, anların, zamanların ve kısacası hayatın bazı yıkıcı taraflarının, şairin kendine özgü üslubuyla aktardığı şiirlerdi.
en can alıcı bulduğum dize ise;
anılar ve ölüler konuşmaz dizesi oldu.
en düşündürücü bulduğum dize ise;
yüzümü susturdum dizesiydi, artık yüzümden hiçbir duyguyu anlayamazsınız, der gibiydi.
seçtiğim bazı dizeleri bırakarak burada bir son veriyorum.
sesime kibrit çaksan
tutuşacağım!
o an işte o an
ey bizi ayrı takvimlere düşüren zaman
yere bir bahar dalı düşmüş gibi mi olur, sıradağlar mı tutuşur bağrının orta yerinde?
günlerin avuçlarında bir bıçak sırtı gibi duruyoruz her an bir şeyler olacak gibi.
bana böyle durmayı uçurumlar öğretti.
kuşanmayı da unuttum yara almaktan.
sesin, hasretin
ve gözlerin bana emanet kaldı.
neyi var ki ölümlerinden başka?
öldükçe derinleştim.
yüzümü susturdum,
tenimi sınadım uçurumlara.
yeni intiharlar keşfetmiştim
kullanmaya az vardı.
dönmeyebilirim
kokumu unutma...
devamını gör...