ayrılıp pişman olan insan

sizi yedeğe almaya çalışmıştır ve diğer gideceği kapıda kapandığı için yaşadığı pişmanlıktır.

sevdiği aşık olduğu için değil de bağlandığı için olabilir bağlılık ve bağımlılık arasındaki ince çizgidedir.

gittiği yerde umduğunu bulamamıştır.

benimdir, yedeğe almaya çalışmadım. gideceğim kapı da kapanmadı, gidecek yeni bir kapım da yoktu zaten. kendimce o zaman kendi ruh sağlığım için en doğru kararı verdim sadece, bitirmem gerekiyordu ve severek ayrıldım sonra pişman olacağımı da biliyordum köpekler gibi oldum da, geri dönmeyi yeniden başlamayı da istedim ama bazen şartlar neyi gerektiriyorsa insan kendisi için olanı yapmalı. ne kadar severse sevsin, ne kadar üzülecek olursa olsun. ben en çok üzüleceğim kendimi yıpratacağım kararı sırf ileride daha çok üzülmemek adına aldım, belki de hayatta kendim için bu zamana dek aldığım en doğru karardı.

annemin hep dediği laf
"kötü sen şurda dur ben bi iyiyi arayım. bulamazsam geleyim"