bahanelerin insana kazandırdıkları

bahane üretmek için yaratılmış insanlar tanıyorum. gerçekler bu kadar korkutmamalı.

insana zaman tanıması. bazen hayat kurtarabilir.

sonradan pişman olacağınız kısa zaman boşlukları yaratmak.

hiçbir şey. çok da bir şey kaybettirmeyebilir ama. şarkıcılık yaptığım dönemde, sesimin kötü olduğu günlerde hep bir bahanem vardı. bir gün önce acılı ve baharatlı yemek yemiştim, sinüslerim doluydu, az uyumuştum vs. vs. vs. bunların gerçekten de o günlerde kötü şarkı söylememin sebepleri olduğunu düşünüyordum. bir zaman sonra fark ettim ki tekniğimi oturttuğum zaman en kötü günümde bile idare eder şarkı söyleyebiliyordum.

bahane üretmek insan psikolojisinde doğaldır ama bunları ne kadar erken bırakabilirseniz de o kadar iyidir.

ne kadar fazla olursa olsun kaybedip tekrar yaşayabilsem dediği zamanı telafı edemeyecektir.

her bir sorun için bir bahane ile geliyorsa ve bu bahane ile karşısındaki kişiyi her seferinde ikna ediyorsa tabiki bir insan nasıl manipüle edilir onu kazandırmıştır.

artık o yolun yolcusudur.

kazanamadık ki.. bahane üretiyorum ama kazanmıyorum ki.

bugün, sevgili dayımın oğlu ege'nin 3. yaşı. adı da ege'de olduğu için ege. tatile gitmişti aynı dönem ben klasik şirince muhtarı bunlar ege mege koyları, döndük sonra bir meyhanedeyiz, bunlarda var bir şey kıvılcım gibi ikisi de, daha iki duble içmişim içmemişim abdestimle duruyorum, dediler bebek gelecek,
ben ağla,
ben ağlarım hiç şeyapamam. aa öyle mi filan, tuba dedi "berat yaaa" dedim anacım benim göbek adım gözyaşı, ben sevinçli hüzünlü her şeye gözyaşı dökerim boncuk boncuk.

ha ne diyeceğim. diyorum ki gidelim toyzaras moyzaras, ya diyor oyuncakları var, kardeşim biz oyuncağı yok mu dedik. ya diyorum gezeriz filan, ya diyor geçen söyledim ya biz gittik gezdik aldık filan. ya kardeşim. ben kendim için istiyorum ege'ye zaten alırım alacağımı, gidelim belki lego mego görür alırım kendime ya, kaç sene oldu oyuncak dükkanına gitmeyeli... vardır bana da oyuncak filan, halen kinder süplüz alan adamım oyuncağı var diye.

bırakın da yaşayalım.