başkalarının duygularına kör olmak

en sevmediğim insan ozelligi. empatik kişiler için anlaşılması güç. insanlar birbirlerinin ne hissettiğini hatta hissedecegini ongorup ona göre özenle davranmalı birbirine.

(bkz: bencillik)
sadece kendisinin duyguları olduğu delüzyonuna kapılmış olabilir.

empatiden bir hayli yoksundur bu kişiler.
bazen kendi amaçları için yalandan sevgi gösterebilirler.
o nedenle birlikte çok acıklı ama var ya çok çok acıklı olsun (bkz: dramatik)
örneğin (bkz: green mile) olabilir. bu tür de bir film izleyin.
genel de böyle filmlerde ağlamayanlara: insan mısın lan sen ? diye sorulur.
ama şöyle bir sorun vardır. bu tür kişiler karşı tarafı düşünmedikleri için empati onlar için yok gibi bir şey.
örneğin siz çok duygusalsınız film biter hüngür hüngür ağlarsınız çünkü kendinizi karakterin yerine koyarsınız.
ama bu tip kişilerin ağladığını göremezsiniz. sonra düşündüm de bu tip insanları suçlamak bir yere kadar
çünkü yine bu tip insanlar çocukluğun da şiddet görmüş, baskı altında kalmış, istismara uğramış, ya da ailesiz büyüyüp sevilmemiş olabilir. ama çocukluğu gayet normal ya da iyi geçip yine bu durumda da olabilir.
oofff neyse. yaşayıp görürseniz daha iyi anlarsınız.
hayat çok zor ya...

bencil olmaktır. aksini yapan insanlar da hep üzülmeye mahkum sanırım. insanların duygularını fazla görüyorum. benim duygularımın hiç görülmemesi insana koyuyor.

(bkz: duygusal zeka eksikliği)

bir yerden sonra çok yalnızlaştırıyor insanı, bir nevi öç almak bana göre. 'insanlar benim hislerimi düşünmediler ben ne diye düşüneyim' kafasına girilir sonra bir bakmışsınız böyle birisiniz. yani aslında dışarıdan bakıldığı gibi gaddarlık değil biraz kırgınlıktır.

insanı kıran bir şey.

ego deyollar bizim burada.