başlık açarken tarihe not düşermiş gibi hissetmek

güzel bir durum. belki yıllar sonra hiç tanımadığımız, görmediğimiz insanların bu platformu bulup okuduğunu düşünmek insanın içine garip hissiyat veriyor.

yıllar sonra okuyacağınızı düşünerek yazmak sizi daha iyi hissettiriyor daha ciddi tanımlar giriyorsunuz. düşüncelerinizin değişip değişmediğini teyit etmek için güzel bir durum ortaya çıkıyor.

bu sözlük her gün büyüyor, ve buna devam edecek de. düşünün bir: yirminci nesil bir yazar girmiş bir başlığa, yazdıklarınızı okuyor. yaşadıklarınıza ortak oluyor. vay be diyor. ne kafalar yaşamış bunlar diyor.
mesela (bkz: aşık olmak) başlığına geliyor. düşünsenize bir!
ya da (bkz: covid-19) başlığına bakıyor. insanlar neler yaşamış be diyor.
t: hissetmekte haklı olduğumuz düşünce.

bazen ekşiye baktığımda henüz ağzım süt kokarken günümüzün orta yaşlı sayılabilecek bireylerin gençliklerinde neler hissedip neler düşündüğünü okumak bana ayrı bir zevk veriyor. o zamanın siyasi ve sosyal hayatını da görüyorum. eğer burası da büyürse bundan bi on yirmi yıl sonra falan şu an yemek yerken youtube da çizgi film izleyen bebe gelip benim tanımlarımı okuyacak. hem hoşuma gidiyor hem de gitmiyor. çünkü çok lambur lumbur gelişine yazıyorum. bazı arkadaşlar çok agresif yazdığımı söylüyor. sanki yazının içinde bir kavga varmış gibi sertmiş dilim. bazılarında haklılar. ama şeker gibi insanım. *
o bebeye sesleniyorum, ablacım mahlasımdan kaynaklanıyor. ben bi hormonum. hormonun aklı, fikri, düşüncesi olmaz, gelişine hareket eder.
öpüldün.

bi nevi öyle aslında.

bundan asırlar öncesini tarih diye işliyoruz, bizden asırlar sonrası da tarih diye işlenecek (tabi tarih dersi kalkmazsa)

bir gün birisi profilinize tıklayacak ve son tanımın 10 sene önce girildiğini görüp hüzünlenecek ya da 10 dakika önce girildiğini görüp sevişmek isteyecek.*

üstteki tanımları okudum da gerçekten haklısınız. bir yere fikirlerimi yazma düşüncesi her zaman beni canlı kılmıştır. ilkokulda 2.sınıfta sinirlendiğim arkadaşlarım hakkında sayfalarca yazdıklarım bile çok değerli aslında. o anki psikolojimi denize anlatmışım da balıklar yıllar sonra dile gelmiş gibi..
şu an yazdığımız tanımlar için de geçerli bu. bencilliğimi bir kenara koyup bu yazdıklarımı yıllar sonra başkalarının okuyacak olmasını düşünmek bile beni sebepsizce heyecanlandırıyor. acaba beğenip neler yaşamış bu insanlar diye düşünecekler mi? yoksa abarttığımızı mı sanacaklar?
eğer çocuğum okuyacaksa da bırakalım bu edebiyatı gel yanıma sarılalım.

yanlış histir. suya yazı yazmaktan farkı yoktur.

bence çok güzel bir his. belki on yıl sonra belki çok daha erken buraya yazdıklarımız birilerini güldürecek, bilgilendirecek.
mesela dün ekşide a long time ago in a galaxy far far away başlığını okurken o yazarların tarihe not düştüğünü düşündüm. iyi ki yazmışlar, iyi de güldürdüler.
böyle hissedin daha çok yazın!

çok doğru bir tespittir. hislere tercüman olmuştur. misal aşağıya bırakacağım başlığı açan arkadaş tarihe not düşmemiş, altın harflerle kazımıştır.

(bkz: şişenin dibine vurduktan sonra vurduran izmirli travesti)

doğru bir histir. aslında tam olarak olan odur.

(bkz: dolarda 20 lira eşiğinin geçilmesi ile açılacak başlıklar)

yok bu kadar ulvi bir şey değil yav başlık açmak. bir esprisi yok. açılmış başlıklar daha cazip geliyor bir süre sonra. ay anacım anlayın işte kaşarlanınca eski tadı vermiyor. cüm'a cüm'a beni söyletiyorsunuz.

ben hiç böyle hissetmedim. gergin olurum. mod 7 gelip 'abi şurayı editlesene ya yasak' der filan diye cüneyt arkın'ın alın yazısı filminde canlandırdığı haydar gibi elimde tesbihle gergin gergin beklerim.

eğer bilgi içerikli entry ise not düştün bile denecek başlıktır. eğer saçmalıyorsan tarih seni affetmeyecektir.

başlık açarken , birşey yazarken foto paylaşırken … arşive dönüp baktığım zaman o gün öyle hıssetmişim o dönem o minvalde akıp gitmiş günler diyorum.bir nevi dijital günlük

dusuyorum zaten gelecekteki fareye.