bedava yaşamak için evlenen varoş

kadın erkek fark etmez birçok insan bu durumda.
erkekler çamaşırım yıkansın, yemeğim hazır olsun, ev temizlensin diye; kadınlar da çalışmadan cebime para girsin, sürekli gezip dolaşayım, alışveriş yapayım diye evleniyor.
evlilik desen zaten tamamen varoş işi.

boşanıp nafaka alan asalaktır.

(bkz: ok)

gayet iyi fikir.

gururuna yedirebiliyorsan git yap dediğim eylem. ben yediriyorum.

evlenmek başlı başına masraf zaten nasıl bedava oluyor awk.

yok mu beni evinin erkeği yapacak bi hatun?

aile evinde huzur bulamamış rahata kavuşmayı planlayan vizyonsuz kişilerdir. genellikle bunu yapanlar fakir bir hayat sürer ve boşanırlar.

pragmatik bir düşünce olup, bu kafa yapısının evlilik içinde değişmemesi, kuvvetli ihtimal mutsuz bir evliliği de beraberinde getirir.

genelde "hayat boktan, sen benim neler yaşadığımı biliyor musun?" minvalinde acıların kadını imajı çizen kadınlarda çokça gözlemlediğim durum. sözlükte de var hatta bunlardan bolca.

tanışıyorsun ediyorsun hemen acılardan hayatın karamsarlığından, aile evinde çekilen çilelerden bahsetmeye başlıyorlar. en büyük gayeleri de bir an önce o evden ve aileden kurtulmak. bu uğurda benim gibi bir tipsizi bile beğendiklerini iddia edenleri gördü bu gözler. diyeceksiniz ki güzellik/yakışıklılık göreceli, ben de diyeceğim ki tamam göreceli de o kadar da görece bir şey değil. 20 yaşında 22 yaşında birinin tutupta 34 yaşındaki adamdan hoşlanması bir fotoyla mümkün olmaz*, olamaz bana göre. kısaca çok belli oluyor hanımlar derdiniz, beklentileriniz, herkese mavi boncuk dağıtan tavrınız.

hepiniz öylesiniz demiyorum yanlış anlaşılma olmasın ama az çok bahsetmeye çalıştığım profil anlaşılmıştır sanırım.

kendisine yazık ediyordur, emeğinle çalışmak ve bunu sadece kendine harcamak varken başkasını dahil etmek, onunla varolacağını düşünmek. yazık.