beka

bekā – bakā (ﺑﻘﺎﺀ)

beḳā’ arapça'dan gelir.
anlamı ölmezlik, ölümsüzlük, ebediyet, ebedîlik, bâkîlik, karşıtı ise fenâ demektir.

sözlükte “sebat ve devam etmek, kesintiye uğramadan geleceğe doğru sürüp gitmek” anlamına gelen bekā, terim olarak allah teâlâ’nın varlığına herhangi bir yokluğun gelemeyeceği (fenânın selbi) mânasını taşır; zıddı fenâdır. kur’an’da bekā sıfatı ism-i tafdîl ve fiil şeklinde allah’a nisbet edildiği gibi (tâhâ 20/73; er-rahmân 55/27) aynı mânada olmak üzere âhir ve samed isimleri de o’na izâfe edilmiştir (el-hadîd 57/3; el-ihlâs 112/2). ayrıca kur’an’da allah’ın bekā sıfatını ölümsüzlük, fenâ bulmamak gibi kavramlarla ifade eden başka âyetler de mevcuttur (meselâ bk. el-furkān 25/58; el-kasas 28/88).

buradan