bir erkeğe şiir yazan kadın

defaatle yaptığım için kendimden örnek verebileceğim bir "tür" kadındır.
yaşasın duyguların coşması, yaşasın coşkunun kaleme vurması! anlasa da anlamasa da muhatabı, tüm satırlar ruhun birer dalgası.

(bkz: erkeğe şiir yazan kadın)

lise yıllarımda "sen mıstıksın ben fıstık" ile başlayan bir şiir sahibi olmuşluğum vardır.
teneffüs zamanı koridorda salaklanırken, arkamdan gelip elime tutuşturduğu kağıt parçasında yazıyordu.
baya da hoşuma gitmişti.

kimseyi sevip aşık olmamış değilim ama şu kıvama gelmedim hiç. bence şiir kadınlara yazılır.

erkolar nazikliği bile hak etmiyorken şiiri hak ettiklerini hiç zannetmiyorum.

bir şiire erkek yazan kadın sıradaki başlık.

vardı biri
ama öbürleri gibi onu da üzdüm.

hak ediyorsa kitap bile yazarım. bu romantik sürprizler, hediyeler nedense sadece kadınlara yapılır gibi bir algı var. erkeklerin en azından adam olanların da güzel sevilmek, düşünülmek, inceliklerle değerli hissettirilmek hakkı.

napsin kadina mi yazsin. basliga bak ya.

arkadaşlar, şiir bir anlatı biçimi bir dildir. bir sanatsal etkinliktir. tıpkı bir heykel, tablo, beste gibi.. başarılabilmişse bir sanatçı ve sanatsal bir yapıt oluşur. sanatçı yapıtı ile söylemek istediğini yeni, sanatsal estetikle ve evrensel biçimde artık herkese söyleyebilmiş demektir. olay artık sanatçının kişiselliğini ve öyküsünü aşmıştır.
hasretinden prangalar eskitilenin kim, eskitenin kim olduğu önemini yitirir.
bizde nedense bu, kimin kime, hangi cinsin hangi cinse vs ne/nasıl/niye dediği sığlığı yaklaşımıyla tartışılıyor. ali'nin ayşe için şiir yazmışlığının dedikodusuyla ilgilenmeye pek bir eğilimliyiz. ali'nin yazdığı şiir midir, ali ayşe ilişkisi bir sevda şiiri yaratabilecek bir ilişki midir muamma..
bu şiire, sevdaya, insana dair doğru bir yaklaşım ve durum değil ki.. şiir de sanatta sevda da bu kadar sıradan ve kolay bir şey değil.
sanata ve kendimize saygımızı daha ciddi olarak kurabilmeliyiz..

şiire olan algının bu kadar daraltılması o kadar üzücü ki. şiir dediğimiz şey kaybettiğimiz saçlarımıza, kırılan tırnağımıza, rüzgarın yolda gidişine, yağmurun şimşekle bulutla birleşmesine bile yazılabilir. bir erkeğe mi yazılmayacak? istenirse sonuna kadar yazılır.

gayet normal olan bir durumdur, "bir erkek" denilen demek ki sadece bir erkek değil, o kadın için gayet değerli bir erkektir. ben çok uzun süre tek bir kişiye şiir yazdım, o da bir erkekti. maalesef erkeklerden hoşlanıyorum, evet. *

onların bazıları bildiğim kadarıyla üzgünler,var mı aralarında mutlu olan ya da şu an mutlu olan??
çok derin bir durumdur.ne kadar pişman oldular acaba diye düşünüyorum.geçmiş olsun,hayat devam ediyor şiir yazan kadınlar.
allah kalbinizin temizliği kadar temiz olan birini nasip etsin sizlere.

ay haspam sapho kesildi baçıma.
ben şiyir severim bilirim diye hep bi' oradan vururlar, hiç sıfırdan yazan olmadı da, *şayirane şayirane laflar filan, ben seviyorum diye şiyir atmalar filan.

-ya hocam... hocam seni severim ederim yapma.

(bkz: bir kadına şiir yazan kadın)
bunu da bir düşünebiliriz.

gaydir..ılıktır.

(bkz: yıldız tilbe)

ek: şiirin eril bi faaliyet olduğu savunulmuyor zaten. ne önemi var ki deyip kıvırmaya gerek yok.

aşk ve sevda şiirleri, aşık olunana yazılacağına göre, bir kadın şairin bunu yapmasından doğal ve erkek şairin yaptığından farklı ve şaşılacak bir yönü olmaması gerekir. nitekim şairlik asıl olarak erkeğe özgülenmiş eril bir faaliyette değildir ki..
şiir, sevdanın sesidir, şiirin değil ancak şairin cinsiyeti olabilir, bunun da şiirin kendisiyle ilgisi yok hükmündedir.
"bir elmanın yarısı sen/yarısı ben/ikimiz.." diyen tarafın cinsiyeti şiire bir şey katar veya etkiler mi..

şiir yazan; yazdığı şiiri besteleyen, çalıp söyleyerek kaydeden kadın.

zoraki eylemlerin ötesinde bir kadına bunları hissedirebilecek erkek olmak lazım öncelikle.
hiçbir kadın vermez eşsiz mücevherini aşkla sarılmadan. tasmamızın zincirini gönüllü veriyoruz gözlerinizdeki izimizi idrak ettiğimizde.
şarkılar,şiirler sınırsız bir anlamı ağzımızın içindeki yara gibi dilimizle kurcalatıyor bize.
aşığız ve aidiz*.