bir günü bir gününe tutmayan insan

örnek olarak kendimi verebilirim. 4 gün önce ve şu ana kadar o kadar her şey yolundaydı ki ta ki şimdiye kadar. bu yazıyı dışarıda ellerim ve bacaklarım donmuş bir vaziyette yazıyorum. arkada çalan şarkı ise killing strangers. biraz yalnız kalıp kendimi dinlemeye ihtiyacım var derken bunu kastetmemiştim. etrafım çok dolu ama sanki kimse yokmuş gibi, kimse beni işitmiyor, hislerimle alay ediyor gibi. bunun geçici bir durum olduğunu düşünüyor ve oturduğum bankta müziğimi dinleyip sigaramı içmeye devam ediyorum.

standart bir türk insanıdır.

evlerden ırak bir ruh hali olarak, dakikası dakikasına uymamak.