bir statü göstergesi olarak üç kilo pirzola

gececen o ayfonu, mayfonu.... uc kilo pirzola alabiloyon mu, sen bana onu soyle. ona gore zengin diyecem...

krediye girerim yine alırım yine alırım.

tek başına kuzu gömmüş bir ayı olarak fakirlik göstergesidir.

pirzola bana hep burjuva hareketi olarak gelmiştir onun yerine antrikot t-bone filan daha bir niş gibi sanki.

fakirlik göstergesidir. gerçek zenginler bunun bir statü göstergesi olduğunu bilmez. onlar için rutin bir harekettir ve herkes alabiliyor diye düşünürler. biraz dizi, film falan izleyin. gerçek zenginlik bu değil.*

olamaz. zira statü, süreklilik ister. pirzola ise geçicidir.

görünen şey statü değil, anlık imkan fazlasıdır.
ayrıca gerçek statü poşete konmaz, gösterilmez.

kemal sunal'ın garip adlı filminde ve çeşitli sezercik filmlerinde, doktor bunu reçete eder.
grip olan çocuğa ilaçlar yazan doktor, tavsiye olarak "çocuk bol bol pirzola ve muz yesin" der. genelde nubar terziyan'dır o doktor. çok fakir bir eve gittiği için para da almaz.
o dönem insanların ulaşamadığı şeylerdi bunlar. her kadın, küçük emrah'ın sevgili annesi gibi, manava veresiye yazdırıp yiyip içmezdi. namus kavramına önem verilen senelerdi. babasının terk ettiği çocuğunuz grip olup 40 derece ateşle yatarken ona üç kilo pirzola almak için, bedel ödemeniz gerekiyordu. o yıllarda geçim sıkıntısı çeken bir anne olmak istemezdim doğrusu. içimden geçerlerdi. kadının çaresizliği, her daim erkeğin şehvetini artıran bir unsur olmuştur. woke aptallarının yarattığı ve bu konuların konuşulmadığı şu pembe dünya görüşleri, bu gerçeği değiştirmez. bunlar insana dair buglar...hiç sonlanmayacak. eskiden kocalar sırf bu yüzden eşlerini terk etmeye korkardı. bu tespit bir dönem için tamamen doğrudur yalnız, "neden pirzola", bunu ben de merak ederim hep. küşleme daha güzel mesela löp löp. pirzolanın daha zengin durmasının nedenini anlayamadım henüz.

şimdi 51 kilo olduğuma göreee, bu hesapla yürüyen statüyüm. çekilin ulan develer.