biraz yetki verilince tanrılaştığını zanneden gerzek

kalitesiz insandır.

tüm sosyal hayatı orada olduğu için, ilkel toplumlardaki güç gösterisini, makamı sayesinde kurmaya çalışan ilkel vatandaştır.

kıskandigini bu kadar belli etmeden olmaz mı?

kalitesiz ve basit bir karaktere sahip olduğu anlaşılan insan.
geçmişte yaşadığı eziklik belki de yetersizlik hissiyatlarını geleceğine yani bugününe kadar içinde taşımış, biraz ilgi alaka, biraz zam görüp mevki verilince de bu duyguları saklı kutusundan çıkarmış.
geçmişte hissettiği acıyı, bugün hiç tanımadığı ve kendisine genellikle zararı dokunmayan kimselerden çıkarır. hesap sormak ister, ödeşmek belki yüzleşmek ister geçmişle ama nafile bir istek bu.
şimdi muhatap aldığı kimselerin bir kabahatı yoktur içindeki buruklukla.
bazen hayatta öyle anlar gelir ki yaşadığımız sıkıntılarda aslında kimsenin kabahatı yoktur. işte bu gibi durumlarda insan kırılsa, yıpransa bile kendini güçlü tutmayı, ardına bakmamayı, bazı şeyleri kabullenmeyi öğrenmek zorundadır. öğrenemezse eğer hep birilerini suçmala çabasında ömrünü yer bitirir. suçladıkça içindeki nefreti ve kırgınlığı daha da alevlenir, acısı dinmez.

öte yandan başlığı açan yazar arkadaş anlaşılıyor ki birilerine fena kızmış. *

(bkz: güç zehirlenmesi)
(bkz: hubris sendromu)

insanların çoğu zaten buna meyilli. burada sorunun asıl kaynağı, bu gerzeğe bu imkanı veren, gelişmemiş organizasyonlardır.

daha önce hiçbir şeyi başaramamış insandır

uzun entryler girip edebiyat yaparak artı oy kasmaya çalışan yıkığın tekidir.

ver yetkiyi gör etkiyi hadisesi vuku bulmuştur. güç, gözü kör eder.

yetkiye hükmedemiyorsa yetki ona hükmeder, yetki kendini kullandıttırır, o da sanar ki ben kullanıyorum, ondandır tanrı gibi hissetmesi. lafın kısası verilen yetkiyi kaldıramayıp, altında kalmasından ötürüdür.

allah karşılaştırmasın dediğim kişi.

bunun tam tersi birini hatırlarım bu tipleri gördükçe. bir bölüm başkanımız vardı, sonradan dekan oldu. adam alanındaki bilgilere hakim olmakla kalmamış, kendisini geliştirmiş ve alanının tam konusu olmayan şeylerde de saatlerce sizi bilgilendirebilir.

bu adam, birçok akademisyenin aksine öğle tatilinde işçilerle oturur çay içer, ustanın elinden matkabı alıp kapı eşiklerinde çömelmiş şekilde tadilat yapar, öğrencileri asla kapısından çevirmez ve onlarla arkadaş gibi sohbet eder... tüm fakültenin saygısını kazanmış bir adam ama asla kendini beğenmişlik emaresi göremezsiniz adamda. insan bulunduğu konumu önce kendisi hazmedebilmeli sanırım.

keşke herkes onun gibi olabilseydi...

hastayım böyle tiplere.
hayranım valla…
nerde olursak olalım onu aşağılamadan uykularını kaçıracak egosunu yerle bir edecek onu çalışma arkadaşlarının gözü önünde maymun etmeden ayrılmam.
afffetmem böyle yaratıkları,hususi uğraşım.

etrafımda sürekli olan tiplerdir.

genel olarak sadece iş mevkisine dayalı olarak değil hayatımın içinde de herhangi bir yükseltme yaşanınca her tarafı ayrı oynayan tiplerdir. yahu yedin yemeğini otur işte uslu uslu bak tatlıda vericez.

bazen dozu kaçırınca hemen def ediyorum hayatımdan. özellikle kadınlar herhangi düzgün konuşan veya yakınlık kuran bir erkeğin ondan hoşlandığını sanmasıyla duygu durum bozukluğunun ışık hızıyla beyine nüfus ettiği anda bu durum ortaya çıkar. yahu sanki kimseyle arkadaş kalamayacağız her konuştuğumuz sevgilimiz olmak falan zorunda. düz konuşma. iki mevki yükselmesinde şov yapmaya başlıyorlar. yazık. sonra ben hemen agresifliğe baş vuruyorum huyumdur.

dipnot : tabiki her bireyi bu grup içine almıyorum.

aha bunlar bizim baştaki yöneticiler değil mi?

gerzek mi değil mi etkisinden belli olur.