birbirimize neden güvenmiyoruz sorunsalı

tekinsizlik duygusu insanı gölgesi gibi takip edip duruyor. neden birbirimize güvenmiyoruz? çünkü biz insanız öyle değil mi? tek geçerli sebep bu. çünkü insana güvenilmez.

birbirimize güvenmiyoruz çünkü benim aklıma gelen her hinlik sizin aklınıza da gelmiş olmalı. artık neleri düşünebileceğinizi biliyorum bu güzel ama benim neyi seçeceğimi bilirken sizin neyi seçeceğinizi bilmiyorum bu da güvensizliğin temeli.

çok güzel bir soru.
insanız ve aynı şekilde insanların bir sınırının olmadığını biliyoruz.
çünkü korkuyoruz.
çünkü hepimiz değişebiliriz...

çünkü hep güvendiğimiz yerlerden vurulduk... ihanete alıştırdılar bizi... tekrar kırılmaktansa... güvenmemeyi seçtik biz de... beklenti yoksa... hayal kırıklığı da yok çünkü...

kızlar gördüğünüz gibi kalbim bin parça ve tüm whatsapp grubunuza yetecek kadar da noktam var. haydi benimle sevişin. aradaki kısımları yazmadım, atladım ama biliyorsunuz. oraya gelene kadar minik minik flörtleşiriz elbette.
lütfen tamir edin beni, tamir edin şu kalbimi. sevgilerle.
tekrar çalışmaya dünden razı bebeğiniz...

"homo homini lupus" bundan dolayı güvenmiyoruz.

sarmış her yanı hezeyan, ne dost belli ne düşman.

çünkü yavşaksınız.

insan insanın kurdudur cümlesi hobbes'in düzenin olmadığı dönem için yaptığı vurgudur.

o dönemde kaynaklar çok sınırlı ve ortalama yaşam süresi çok sınırlıydı.bu nedenle kurt kanunu geçerliydi.

bugün mesela pandemide ileri kapitalist gelismis ulkeler 3 cesit aşı uretip ihtiyaç duymadıklarını üçüncü dünya ülkelerine ücretsiz verdiler.

yani imkan ve kabiliyetleri olduğu halde onlar için uretim yapmadılar. bu elbette kapasiteyle de ilgili ama aşının patentini açmadılar.

bu örneği verme nedenim artık sıfır toplamlı bir oyunu oynamak zorunda olmadığımız halde kapitalizm birbirimizden nefret etmemizi istiyor.

nefret eden mutlu olmaz. mutlu olmayan da huzursuzluğunu alıs veris yaparak giderir.

yeteri kadar sevmiyoruz.

aklında, fırsatını bulunca kazık atmak olanlar, kimseye güvenemezler.

güvenmek, rahat ve konforlu yaşamın gereğidir.

güven konusunda kişi önce kendine güvenmelidir.
sorsan herkes kendine güvenir ama gerçekte durum öyle değildir.

kendinize güvendikten sonra insanların size yaptıklarının ya da yaşattıklarının
aslında hiç bir önemi yoktur.
önemli olan sizsiniz, başkası değil.
bu açıdan yaklaşırsanız,
a kişisi sizi üzmüş, b kişisi sizi aldatmış falan bunlar çerez niyetine anı olarak kalır.

çünkü kendimiz de dahil herkesin öncelikle kendini düşündüğünü biliyoruz.kendi çıkarlarımız bizim için nasıl bı baskasinin çıkarlarından daha önemliyse karşı taraf için de bunun geçerli olduğunu biliyoruz.yansıtma kuramı gibi yani,kendi çirkinliğimizden yola cikarak toplumun çirkinliğini görüyoruz.

sebebi korku

birilerine yada birşeylere güvenmemeyi seçerek kendini koruma altına aldığını zanneden ve bir hafta daha adaya veda etmeyecek olan kişi yöntemidir.

güvenilmeyen şey, karşıdaki kişi değildir belki de. insanları tanıyabilme ve iyiyi kötüyü ayırt edebilme hislerimize güvenemiyor olamaz mıyız yani.

çünkü aldatıldık.

çünkü gold diggersın.

daha önce güvendiğimiz için cevabıyla sonlandılacak sorunsal.

çünkü insanlar yaptıkları kötü şeyleri yapmaktan değil duyulmasından çekinirler.
benim güvenmeme sebebim bu. herkes herşeyi yapabilir, söyleyebilir. yeter ki duyulmasın. duyulana kadar nasıl mikemmeell insanlardı değil mi yollarımızı ayırdıklarımız.

neden güvenelim ki? ben kendi kanımdan olana bile güvenmiyorum açıkçası o da bana güvenmesin zaten. kime güvensek suistimal edildik ve bu birine güvenmemek için en yeterli gerekçe.

çünkü acayip hayvanlara benziyirsen...