bu duvar da beni seviyor olabilir bilemem

gizlenen, gösterilmeyen, hissettirilmeyen sevginin zerre değeri kıymeti yok gözümde. bu duvar da beni çok seviyor olabilir, bilemem. turgut uyar

evde yalnızlıktan bazen duvarlarla konuştuğumda hissettiğim şey.

seven sevgisinde samimi olsun yeter. ne gönlünüz yanılsın ne de gönlünüz başkasını yanıltsın. seviyorsanız da söyleyin işte bee puhhh.

sonuna kadar katıldığım sözdür, çok güzel anlatılmış... ciddiyetle gösterilmeyen, söylenmeyen hiçbir şeye inanmıyorum bende, köşeye sıkışınca değil, şaka yaparken değil.. ciddiyetle...

konuşabilen canlılarız, niye tahminlerle yürütelim hayatımızı acaba, çokmu zor... içinden gelmiyorsa kandırma kimseyi..
içinden geliyorsa da söylemiyorsan, napıcaksın o içindekileri? neden saklıyorsun? kimin sevgisini kime göstermiyorsun...

diyelimki söyledin..
nolucak.. bak şimdi senin onu sevdiğini düşünecek.. hay allah.. belkide bunu arkadaşlarına anlatacak...

düşünsün, ne olacak, senin onu sevdiğini düşünsün, herkes de bunu bilsin, ne olacak..
birini sevmek, değer vermek, saklanacak, utanılacak, çekinilecek bir şey değildir..

nedir bu kabızlık.. ben duygularımı gösteremem saçmalığı.. yapamıyorum diye bir şey yok.. inkar etmektir bu..
olmayan bir şeyin sahtekarlığıdır bu..
senin o duvardan farkın varsa, duvar gibi durma o zaman...

şu duygularını göster olsun bitsin saçmalığı bunaltmıştır. pedro okula gidemedi lan bu yüzden :'(.

duvar sonuçta.

tüm gün bakıştığımıza göre oda beni seviyordur heralde.

uuu hangi duvar? dile gelsin derhal, olmaz öyle suskun suskun. *

(bkz: duvarlar konuşmuyor anne)*

"bu duvar beni seviyor diye benim de onu sevmem şart mı, duvar yani sonunda" derdim ama öyle değil.

hor görülmüş, gösterilmeyen sevgi ile özdeşleştirilmiş ama benim için kıymetliler. duvarlar çoğu zaman en yakın arkadaşlarımız, sırdaşlarımız, dayanaklarımız; ağladığımızda omzumuzu yasladığımız, öfkeliyken kafamızı vurduğumuz, tekmelediğimiz, yumrukladığımız dostlarımız. üstelik dilleri yok, sesleri yok... zıt gitmezler, karşı gelmezler, akıl vermezler, sadece dinlerler. hem korurlar bizi, gizlerler. sırrımızı ele vermez, ihanet etmezler. daha ne isterim ki?

aşılmaz bir duvarın önünde yaşamak köpekçe yaşamaktır*

bu başlık beni perişan etti. arabesk açıp kendimi jiletleyeceğim. püü.


ek: başlığa konu alan turgut uyar şiiri beni şüpheye düşürdü. şairin büyük saat kitabını taradım ve bilin bakalım ne oldu. evet böyle bir şiiri yok. birileri yine yazıp çizip altına ünlü şair ismi ekleyerek paylaşım rekorları kırmış. çünkü her yerde altında turgut uyar yazıyor.

#2998927

evli kadınlar ölü yıkayıcısıdır

turgut uyar

herkesin birbirini sevdiği ama sevdiğini hissettirmediği bir çağ bu. herkes birbirini çok seviyor ama davranışa yansıtmıyor. hissettirmedikçe ve hissetmedikçe ne önemi var ki sevmenin? ya da sevdiğini söylemenin? bu noktada turgut uyar'ın şu sözüne katılamadan edemiyorum: "gizlenen, gösterilmeyen, hissettirilmeyen sevginin dere değeri, kıymeti yok gözümde. bu duvar da beni çok seviyor olabilir, bilemem..."

yine bir yazar bir yazardan hoşlaşmış.(bkz: swh)

asla bilemeyeceksin asla.