büyüyünce bakkal olmak isteyen çocuk

hayata realist bakan çocuktur.

benim de küçükken istediğimdir. hatta gidip, dedemlerin evinin altındaki bakkal amcaya beni işe alır mısın diye sormuşluğum vardır.
ne mi oldu? pis pis güldü, sakız verdi ve beni dükkandan şutladı..
lanet olsun sana pis bakkal.

işe alsaydın şimdiye güçlerimizi birleştirip supermarket açmıştık.

bakkal olmak isteyen değil de bakkal dükkanımız olsun isterdim. sınıf arkadaşımın babasının bakkalı vardı, her istediğini yiyebiliyor zannederdim. çocukluk işte.

olsun abi.

hiçbir problemim yok kendisiyle. kendi işinin patronu olsun. sonra kafası çalışıyorsa büyütsün, market yapsın. işler yolunda giderse 5 sene sonra ikinci şubesini açsın.

kazandığı para da tatmin edici olur. hatta gerçekten iyi bir işletmeciyse bir doktoru ikiye katlar. kimseye de hesap vermez.

namussuzluk mu yapmış? milletin hakkına mı girmiş? hayır. alın teriyle kurmuş düzenini. son derece saygı duyarım. o kadar.

bakkal değil baggal erdal baggal olmak erdal baggal idoldür

sınırsız gazoz içme hayali çık aklımdan.

büyüyünce marangoz olacağını söyleyen kardeşimle iyi anlaşacağını düşümdüğüm çocuktur.

kardeşim kamyoncu ya da kepçeci olmak istiyordu. daha iyisini duymadım

en asil duyguların insanıdır

ben de kasiyer olmak istiyordum?

köyde yaşayan çocuk olması daha olası çocuktur, şehirde yaşasaydı süpermarketçi olmak isteyecekti.

gençlerin hedefleri o kadar küçüldü ki. artık garanti meslekleri düşünür oldular. geçen 11 yaşındaki çocuğun teki ileride tıbbi sekreter olmak istediğini söylemiştir. biz küçükken futbolcu olmayı düşünürdük. maddiyat o kadar önemli bir hale geldi kimse riske atmak istemiyor.