çalıştığınız işin size öğrettikleri

kimseye önyargılı davranmamayı. psikolojik sorunlar yaşayan insanlara kolay bir şekilde deli laftası takmamayı öğretti . o insanların deliligini değil acılarını görmeyi öğretti .bir çok insanın yüregindekilerle mecburiyetleri arasında büyük çaresizlik vardır bilemeyiz .

sabır, sabır ve daha çok sabır.

bu 3d modelleme öyle bir iştir ki, bu işle uğraşan insanlar dışarıda hep detayları kovalar, onları görür illa ki.
ben de öyle oldum. bir yerde yemek yerken masanın ayaklarının dokusu düzgün gidiyor mu diye bakarım, etrafta simetriyi bozan ne var onu ararım, yani devamlı göz aranıyor ve buna engel olamıyorum.

çocuğunuzun önünden her engeli kaldırır, her işini siz yaparsanız mal bir çocuk yetiştirirsiniz.

(bkz: sabır sabır ya sabır)

bir firma ne kadar büyük ve iş hacmi geniş olursa olsun anam babam usulü yönetilen, kurumsallıktan uzak bir firmaysa koşarak kaçacaksın. aldıkları ihalelere, devasa zenginliklerine kanıp; iyi ya köklü firma bu uzun süre çalışırım, demeyeceksin.

elbette branşa göre değişir.

ancak görmeden, dokunmadan ben işimi yapamam başı kapalı ablam.

overthinking. allah kahretsinki her bir şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmek zorunda kalmaktan beynim artık eridi bence. ve allah kahretsin ki o ince ayrıntılar bir bana dert .mk.

calismamayi ogretti. evet.

söz uçar yazı kalır.. (evet bildiniz: hukukçuyum.)

her şeyi aşırı gözlemlemek. insan eşya yürüdüğün yer arka masandaki konuşmalar fark etmeksizin alakalı alakasız her şeye aşırı kafa yormak

yetersizlik hissi

karşı manipülasyon.
öldürmeden süründürmek.

hani şu filmlerde oluyor ya, düşmanı tam yok edebilecekken sen buna değmezsin yahut ben kendimi senin gibi bir mahlukat nedeniyle kirletemem sahneleri.
arkasını dönüp gidiyor hani, heh işte o sahneyi yaşattı, öğretti bana ancak arkamı dönüp giderken bir gözümü arkada açık tutmayı da öğretti. *

tabii yetenekli de bir birey olmak icap ederdi ancak teoride başka uygulamada başkaymış bana öğrettiği şey.

hayatta kalma sanatı.

alem gt olmuş
erkekler kadınlardan daha sinsi ve dedikoducuymuş.

sabır,zorluk,herkesin bu işi kolay kolay öğrenemeyeceği.

bugün itibariyle yedekli çalışmayı öğretti. *

insanlara güvenilmemesi gerektiği

insansız iş bulmayı. özellikle yetişkin insansız iş.

babam esnaf olduğu için yanında çok çalışıp, çok da piştim.
öncelikle bir insanın dış görünüşünden; maddi durumunu, borcuna sadık olup olmadığını, bir insanın tahammülünü ne kadar zorlayabileceğini tahmin etmenin çoğu zaman yanlış olduğunu anladım.
müşterinin her zaman haklı olmadığını, kazanç sağlamanın zorluklarını, gerçek alıcı ve “bir arkadaşa bakıp çıkacaktım” insanlarını dükkana girer girmez ayırt etmeyi, gerektiğinde yalan söylemeyi*, öğrendim.

sekreterlik yaptığım dönemde ise, kendi işinin patronu ya da patronun kızı olmadığın bir yerde çalışmanın zorluklarını deneyimleyip, lanet ettiğim zamanlar oldu. insanların ne kadar iki yüzlü olabileceğini, statünün ve hiyerarşinin sağladığı kibirin zehrini bire bir gördüm. gerektiğinde düşmanını en yakınında tutmanın en iyi yol olduğunu tecrübe ettim. “ çalışma hayatında herkesle dost ol ama kimseye de güvenme” ilkesini kazandım.

insanın yaptığı her şeyde, her işte bir hata olabileceği süphesiyle kontrol mekanizmamı geliştirdi. kendimi bile öz kontrolümü bile...