cennette akrabalarla aynı koğuşa düşmek

alırım kerestemi çekicimi, şöyle coconut ağaçlarının gölgesine, okyanusa karşı kendime bir kulübe yaparim. bir de çit çekerim. mis.

hurilere de söylerim, şahsi bir mesele olmadıkça rahatsız edilmek istemiyorum diye. bir ömür katlandım, ebediyette de olmasın bir zahmet.

orta doğu serverına düşmekle yarışır.

abi cennet orası. ne isterseniz o oluyor. green lantern filmindeki gibi düşün, hayal gücün kadar sınırsız.

bir zamanlar burası cennet imiş diye dedikodu yaparız artık.

sözlüğün en saçma 10 başlık için bir aday gösterildi , evet.

öyleyse cehenneme gidelimdir

benim akrabalarımın cennete girebileceğini sanmıyorum * **

cennet değildir orası, çünkü benim cehennemim akrabalarımın olduğu bir yer olur. ben de sonsuza kadar iftar, sahur ve bayram sofraları kurmakla cezalandırılırım.

eskiden aynı mahallede, hatta aynı binada dip dibe yaşamanın güzel olduğunu sanıyordum. artık sahurda bir aileyi, iftarda başka bir aileyi gördüğüm için yaşadığımız binayı besim tibuk'un ankara'yı uzaya fırlatma projesi gibi uzaya fırlatsak bile üst kattaki amcamlar da bizimle gelir. bu kadar sevmediğim insanla burun buruna yaşamaktan delirecek gibi oluyorum.

hoşafçı babam ne pişirsem yeterli bulmuyor. el alem ne der manyağı annem temizlik diye iliğimi kemiğimi sömürüyor. zaten kardeşlerim de artık istanbul'da yoklar.
akrabalıktan ve bununla ilgili her şeyden nefret ediyorum.
onlar evdeyken kendimi tutuyorum, güler yüzlü şakacı falan takılıyorum ama onlar kapıdan çıktığı saniye halılara tırnak takıp kedimin sinirini çıkardığı gibi halıları tırmalayarak sinirimi çıkarmak istiyorum. çok yakında sinirden tam ortamdan çatlayacağım. olmadı nükleer santral gibi patlayacağım.
geceleri çalışan biri olarak, iş düzenim alt üst oldu. bu baskı da ayrıca geriyor. sizi bana sayıyla mı verdiler?