cennette ilk gün yapılacak şey

eğer gerçekse ve mümkünse - (bkz: allah'la tanışmak)
edit olmayan edit: (cennetin varlığına inanmıyorum ama allah'a inancım sapasağlam)

edit: hurilerle çift kale maç yazacak kişiyi şimdiden selamlıyorum

çiçek toplamak.
tanıdık var mı yok mu diye sağı solu kontrol etmek.
bir rivayet olan bebek kokusunun cennet kokusu olduğunu anlamak için ortamı koklamak.

yasak meyveyi yemek.

şayet varsa ilk gün kadınları örgütleyip nuri talebi için ayaklanma başlatmaya çalışırım.
eşitlik tanrım, eşitlik.

ateş yakmak.

anlamı 'cennete düşen ilk' ile başlayan isimlerin doğru olup olmadığını cennet ahalisine sorup kontrol etmek.

uyanıldığı vakit bekleyen endişeler ve gelecek kaygısından, hatta bütün kaygılardan uzak, güzel bir uyku çekmek olurdu.

belki biraz da yaşamak olurdu. malum dünya öyle bir yer ki, yaşarken ölümü düşünüyor insan, ölünce de nasıl yaşarımı.

kahve yoktur diye düşünüyorum ama meyve muhakkak vardır. meyve mi yerken şükür ya rabbiiim diye haykırırım muhtemelen.

'valla mı lan?' nidaları eşliğinde din hocalarımızın anlattığı bir cennet var mı ona bakarım. yoksa eğer hepsinden davacıyım.
o değil beni zaten almazlar da siz cennetlik olduğunuza emin misiniz yav?

bir melek yanaşıp, "bir karışıklık olmuş beyfendi, zebani bey size ikametinize kadar eşlik edecek" denene kadar keyfime bakarım. her an uyanabiirler. götürürlerken 2 de huri mi saklasam ihram altına.

edit: imla

merak ettiğim herkesin nerede olduğuna ve rütbesine bakarım. kim cennette kim cehennemde diye baya dolaşırım gibime geliyor.

peygamberlerle, islamdan önce yaşamış hristiyan şahsiyetlerle, onlardan da önceki yahudilerle ve tüm inananlarla takılma fikri heyecanlandırıyor. yani inşallah. ilk gün peygamberime giderim tabiki.

istediğim her şey gerçek olmuyor mu ? hemen atatürk’ün hiç ölmediği yada bir 30 yıl daha yaşadığı olası bir türkiye simülasyonunda işler nereye varırdı acaba diye bakardım. aşırı merak ediyorum çünkü.

150 faktör yanık kremiyle yanıklarımı tedavi etmek.

önce eldeki hurileri ipotekleyip bütün parayla yeni huriler alırdım, eldeki mevcut huri sayısı da kişi başına düşen huri sayısından fazla olduğundan normal bir insanın yapamayacağı kapasitede fantaziler vadeden oldukça fütürist bir işletme kurardım. tahminlerime göre çok sürmeden ipotekli mallarımın borcunu kapayıp işletmenin büyümesi yönündeki adımlarıma hız kazandırırdım. bu sefer de daha az parayla (para biriminin ne olacağını bilmediğimden isim veremeyeceğim, belki de bu birim soyut bir şey olur) kullanılmayan hurileri kiralar, bir süre sonra onlardan elde ettiğim parayla da onları takımıma dahil ederdim. nihayetinde fantaziler gerçekleşir, işletmeler büyür ve ben eninde sonunda 1000000 huriye sahip olduktan sonra işletmeyi devredip hurilerimin bir kısmıyla dünya turuna çıkardım (sonuçta her istediğimi yapabileceğim ütopik bir yer, dünyadayken dünyayı gezme hayalimi mevcut şartlarda gerçekleştiremeyeceğimden buna allahın itiraz edeceğini sanmıyorum, oldu da itiraz çıkarılırsa adem'in iki diş aldığı elmadan bulur bir kaç diş de ben atarım. koskoca ademi cennetten kovduran elma bana neler yapmaz, dimi?).
neyse; cennete falan inanmayandanım ama cehennem gerçektir, o da dünyadır. genellemeyi daraltırsak cehennem orta doğudur.

ledd bii, vele diştirii
vela dii, söv diftiriii



işte böyle.

mezdeke eşliğinde herkes oynayacak. görev tamamlandı... cehennemden sesler gelecek, yananı görür allah diye...

elma ağacı aramak.

bakalım tarih tekerrürden ibaret mi, anlayalım.

72 si birden mi gelecek acaba? diyerek stresle beklemek.

cennet ırmaklarına yakın bir söğüt bulup sabahtan akşama yemiş yiyerek etrafı röntleyeceğim ne yapayım başka. kutsal kitapta cennetlik kadınlara başka uygun görülen bir durum yok çünkü. belki demet akalın mırıldanırım içimden