çerkesçe

kuzeybatı kafkas dil ailesine mensup bir dil. bir millete aittir ve karaçayca, abazaca vb. kesinlikle alt kolu değildir. kabardeyce (doğu) ve batı olmak üzere 2 diyalekte ayrılır. her boyun kendi şivesi olmakla birlikte abazaca, ubıhça ve abhazca ile akrabadır.

evliya çelebi tarafından çok zor bil dil olduğu belirtilen, çerkeslerin ana dillerini oluşturan onlarca kola ayrılan, tehlike altındaki bir dildir. tek bir dildir, ancak her boyun/kabilenin kendi lehçesi vardır. bu lehçeler, genellikle birbirini anlayabilir. bir çok sese sahiptir bu dil, çoğu türkçe'de yoktur. eskiden çerkesya döneminde şapsığ lehçesi resmiyette iken, günümüzde rusya'daki özerk cumhuriyetlerde çemguy ve kabardey lehçeleri resmidir. bu diller zih dil ailesine mensup olup (kuzeybatı kafkas dil ailesi), aynı aileden abhazca ile akrabadır. buna ek olarak bu lehçelerin tümü unesco'nun yayımladığı "tehlike altındaki diller" listesine göre tehlike altındadır. çerkesçe'nin bir diğer akrabası olan ubıhça ise son konuşanı tevfik esenç'in vefatı ile yok olmuştur.

günümüzde çerkesçe için hazırlanmış, tüm sesleri içeren tek alfabe çerkes kiril alfabesidir. çerkes latin alfabelerinin çoğu uydurma olup oturmuş kullanımı yoktur.

buna ek olarak çerkesçe'de "çerkes" diye bir şey yoktur. çerkesler kendisinden adige olarak bahseder.

bu dilde "sokayım faşizme" şöyle deniliyor: фашизмыр сыпıыс (faşizmır sıp'ıs). her dilde söylemek lazım, vesselam.