çilekli süt bağımlılığı

tanrı affetsin, hikayem 2017 de başladı, ilk başta endüstriyel market sütleri denemiştim, arkadaşlar bir defadan bir şey olmaz demişlerdi.
bir iki üç derken ufaktan müptelası olmaya başlamıştım. içmediğim zaman elim ayağım titriyordu, midem yokluyordu beni sürekli.
öfkeli oluyordum hep yoksunluğunda, sonra o lanet formulü keşfettim.
manavdan 300 gram çilek alıyordum, gizli saklı. ailem ve arkadaşlarım durumu çoktan öğrenmiş, benim bundan kurtulmam için çok çaba sarfetmişti.
çileği mikserde her karıştırışımda babam halime üzülüyordu, üstüne sütü ilave edince deliye dönüyordu.
kendi çilekli sütümü kendim imal edip içiyordum. şuan ağır bağımlılığım var.
yarın psikolojik destek alıcam.

ben çilekli süt hiç sevmem ama benzer bağımlılığı bir ara muzlu sütte ben de yaşadım.

canım ya, annen nerde senin?
çok seviyorum ben süt seven çocukları, pardon yazarları.*

aynısının muzlu süt bağımlılığı versiyonunu yaşadım, bağımlılık kısmından kurtuldum ama halen tatlı gelmiyor değil, yeniden başlamamak için kendimi zor tutuyorum.

çilekli, kokoolu, muzlu süt + kinder pinqui.
ne zaman markete yolum düşse yönümü kırdığım ilk ihtiyaçlardır. hayır lükslükten çıktı, bünyeme nüfus eden bebeklerim. kasiyer kardeşim falan var sanıyor, ne bilsin kaç yaşında kadın birazdan sütün kutusunun hüpppp diye havasını alacak? üşengeç olduğum için hazırcıyım ama*.

eskiden çikolatalı sütü daha çok seviyordum sonra misafirlikte çilekli süt vermişlerdi 3 yıldır çilekli süt aşığıyım.