çılgınlar gibi sevinmek

toy olduğum zamanlardı.. yine bir gün işten çıkmış eve doğru gidiyordum ve birden aklıma bugün değişik bir şeyler yapmam gerekli diye bir fikir düştü. ne yapsam ne yapsam diye düşünürken birden aklıma zevkli ve güzel olacağını düşündüğüm o muhteşem fikir gelmişti. tamam dedim ya tamam bu sefer olacak dedim, bu zamana kadar bekledin, gitmedin, yapmadın, olmaz dedin; dedin ama ne oldu bak herkes yapıyor ve ne kadar da mutlular dedim. oraya doğru yol aldım, kapıya geldiğimde çok heyecanlanmıştım ama heyecan bana ayrı bir zevk veriyordu. sonra kapıdan içeriye girdim ve yaklaşık olarak 30 saniye falan sürdü ama inanılmaz bir haz vermişti bana.
sonra kapıdan çıktım ve eve döndüm. gece bilgisayarın başına geçip doldurduğum kuponu kontrol ettiğimde gözlerime inanamadım, evet evet kuponum tutmuştu ve ben 1 lira verdiğim kuponda tam 100 lira kazanmıştım.. işte benim çılgınlar gibi sevindiğim ilk anım.

bizim çocuklarla buluşunca durum, mekan, tanıdık/tanımadık kişiler farketmeksizin goril ve küçük kız çocuğu arasında bir oktavla birbirimize sarılıyoruz.

yıllardır böyle bir an yaşamasam da bu duruma en yaklaştığım zaman eve yavru kedi geldiği zamandı sanırım.