çocukların mutfak eşyalarıyla oynama sevdası

her zaman elimizde olmayanı arzuladığımızın bir kanıtı niteliğindedir.

o çocuğa bir sürü farklı renk ve şekillerde oyuncak alır, şekil şükül yaparsın. o bebe gitsin iki günde onları keşfetsin ve bilgi açlığı içinde mutfağa dalsın. e malûm orası da bir dünya. keşfedecek o kadar çok şey var ki, bebe buna karşı çıkamıyor. belli sınırlar içinde bu merak tabi ki giderilmeli. her şey geleceğimiz için.

sanatsepet ukdesi

çocukların anne ve babayı taklit etme sebeplerinden ileri geldiğini düşünüyorum.

fakir çocuğu olduğundan dolayı öyledir. zengin bebelerinin bir oda dolusu oyuncağı var.

recaizade mahmut'un araba sevdası < * bu başlık konusu.(bkz: epsilon bilgilendirdi)

efendim merdaneyi halıda yuvarlama mı ararsınız, küçük tencereleri alıp içlerine oyuncak doldurma, oyuncak bebeğe yemek pişirip bir de üstüne eliyle yedirme, tüm toprak kapların koltuğun altından çıkması, kaybolan kepçe ve maşalar, mutfak robotunun plastik parçaları. hiçbir şey bu sevdadan kaçamaz. adeta sapık bir sevgili gibi hepsi ellenir. saklama kapları annenin bulamayacağı yerlere saklanır. yarin babası gibi ayırır çünkü anne sevenleri. bunun sadece büyük şehirlerde evde daha çok vakit geçiren çocuklarda görüldüğü de sizi yanıltmasın. aksine ben de küçükken kardeşimle annemin vitrindeki* porselen takımları ile oynardım. ne takımlar bozuldu bu sevda için. bilim insanları bu sevdaya neyin neden olduğunu hâlâ çözememişlerdir. büyük gizem günümüzde de devam eder.