çok sevilen şarkıyı art arda dinledikten sonra tiksinmek

çoğu kişinin başına gelmiştir. şarkıyı ilk keşfettiğinde çok seversin. ve sürekli dinlersin. bir süre sonra dinlemek istemezsin çünkü aşırı yükleme yapmışsındır. size tavsiyem bir şarkıyı çok seviyorsanız nadiren dinleyin.

bu sebeple kendimi frenliyorum. en sevdiğin çiçeği bol sulayarak soldurmak gibi bir şeydir benim için.

edit : üstelik her şarkının bir ambiansı olduğunu düşünenlerdenim. mesela hafif ve yavaş şarkılar gece iyi gider. örneğin metallica dinleyeceksem yatmadan önce açıp dinlemem zaten, klasik müzik veya jazz iyi gider. istesem de sabahtan akşama kadar dinleyemiyorum yani.

internet öncesi çok sevdiğim şarkının kasetini almaya hiç heves etmedim. eğer ki, kasetine sahip olur da arka arkaya dinlemiş olsam, bu sefer sık dinlemekten artık o sevilen şarkı kabak tadı verecekti. en güzel ve en heyecanlı kısmı da, radyonun başına geçip şarkının çalmasını beklemek olurdu.

art arda dinlemekten değil de alarm sesi yapmışsam eğer; istersem ölüp bitecek kadar çok seveyim, 2. günde tiksiniyorum ben o şarkıdan.

benim gibi sabah uyanmanıza sebep olan şeylerden nefret eden biriyseniz, sevdiğiniz şarkıyı alarm sesi yapmamanızı tavsiye ederim.

tiksinene kadar dinlemeyin olsun bitsin. bir nokta var zaten oraya gelindiğinde bayıyor, başka şarkıları dinlemeye başlıyorsunuz sonra. sonraki zamanlarda aklıma geldikçe dinliyorum ve keyfi kaçmamış oluyor.

bu da bir nevi çukur gibi bir durum.

tiksinene kadar dinliyorum sonra uzun süre dinlemeyip tekrar dinlemeye başlıyorum ikinci süreçte ilk seferki gibi sürekli dinlemediğim için hâlâ iyi geliyor ve mazideki yerini alıyor.