dea tacita

alfabenin kırılmamış kilidi
göğü sağsam
kiri damlıyor sözcüklerin

aynı ağızdan tükürülmüş
bulutların içinde
lanet bir cehennem

soyunup düş ırmaklarına
öpsem alnından
söz eskiyor önce

güvercinlerin tünediği
pencere önü boynum
uzak kimine göre
yabancı ve sessiz

deniz de içer kendini fakat
dem’inde değilim sesin

henüz
öl
me
di
m


yedinci dem şiiridir.

roma mitolojisinde ölülerin tanrıçası.

sessiz tanrıça olarak bilinen dea tacita, muta ya da mania olarak da karşımıza çıkar. nefret edilen birinin ağzını, dilini bağlamak için düzenlenen ritüeller bu tanrıçanın çağırılmasıyla gerçekleşirmiş.