1.
senaryosunu lars von trier’in yazdığı, thomas vinterberg’in yönettiği 2005 yapımı idare eder kategorisinde bir film. lars von trier işin içinde olunca, bolca amerikan kültürü eleştirisi içermesi kaçınılmaz oluyor. filmin başından sonuna bu kültürel eleştiri serpiştirilmiş ancak odak nokta bireysel silahlanma. bu eleştiri de bireysel silahlanma eleştirilerek değil övülerek yapıyor.
film az nüfuslu ve son maden kırıntılarının çıkarıldığı bir maden kasabasında geçiyor. madenci olarak hayata dair bir amacı ve umudu olmadan çalışan dick’in wendy’e yazdığı, ona nasıl âşık olduğu, onu nasıl kaybettiği ve her şeyin nasıl ters gittiğine dair bir mektuptan hareketle senaryolaştırılmış. kendi gibi umutsuzluk ve amaçsızlık içinde olan arkadaşları ile kurdukları ve dandies adını verdikleri gizli bir topluluk ve bu topluluğun kendilerince belirlenen basit ama katı kuralları çerçevesinde kendilerini geliştirme çabaları anlatılıyor. bu küçük toplulukta silah ile duygusal bağ kurulması, katı kuralların ve silahların verdiği öz güvenin topluluğu kısa sürede çok iyi bir noktaya taşıması, topluluğa sonradan katılan sebastian isimli “siyahinin” her şeyin ters gitmesinde etkisi, her şey berbat olduğu halde izleyicinin içinde uyanan zafer hissi, bütün bunları amerikan kültürüne eleştirinin filmdeki tezahürleri olarak görüyorum.
son olarak filmi bir bütün olarak çok başarılı görmesem de vermek istediği mesaj, bunu anlatış biçimi ve müziklerin mükemmelliği ile aklımda yer etmiş bir filmdir. the zombies ile geç tanışmış olsam da vesile olduğu için bu filme minnettarım.
film az nüfuslu ve son maden kırıntılarının çıkarıldığı bir maden kasabasında geçiyor. madenci olarak hayata dair bir amacı ve umudu olmadan çalışan dick’in wendy’e yazdığı, ona nasıl âşık olduğu, onu nasıl kaybettiği ve her şeyin nasıl ters gittiğine dair bir mektuptan hareketle senaryolaştırılmış. kendi gibi umutsuzluk ve amaçsızlık içinde olan arkadaşları ile kurdukları ve dandies adını verdikleri gizli bir topluluk ve bu topluluğun kendilerince belirlenen basit ama katı kuralları çerçevesinde kendilerini geliştirme çabaları anlatılıyor. bu küçük toplulukta silah ile duygusal bağ kurulması, katı kuralların ve silahların verdiği öz güvenin topluluğu kısa sürede çok iyi bir noktaya taşıması, topluluğa sonradan katılan sebastian isimli “siyahinin” her şeyin ters gitmesinde etkisi, her şey berbat olduğu halde izleyicinin içinde uyanan zafer hissi, bütün bunları amerikan kültürüne eleştirinin filmdeki tezahürleri olarak görüyorum.
son olarak filmi bir bütün olarak çok başarılı görmesem de vermek istediği mesaj, bunu anlatış biçimi ve müziklerin mükemmelliği ile aklımda yer etmiş bir filmdir. the zombies ile geç tanışmış olsam da vesile olduğu için bu filme minnettarım.
devamını gör...