denize ağaçlara ve göğe minnetle bakmayan kişi

muhtemelen mutsuz ve katı yürekli bireydir. dünyanın mucizevi güzelliğinin farkında değildir, maaşına bakar. uzak durun bundan.

eğer hayatında travmatik ve ağır bir olay yaşamamışsa , bakmayı da görmeyi de bilmeyen kişidir.

boşu boşuna oksijen alıp akciğerlerini yorup karbondioksit veriyordur.

alışmışlıktır. insan alıştığı şeylere minnet etmeyi unutur.

benim ve evet mutsuz ve katı yürekli biriyim.
ama!
evlerimin hep deniz kenarında yada ormanlara bakması için çaba sarf ettim,saksılarda çiçekler yetiştirdim ve göğe hep baktım niye biliyormusun?
bir gün kendimi dahi unutursam bunlara bakıp tekrar tebessüm edebileyim diye.

hepsine aynı anda bakmam bekleniyorsa yapamam zor. bu beklentide o kişi bu kişidir.

minnetle, imrenerek ve her geçen gün biraz daha uzaklaşarak bakıyorum. dilediğim hayat bu değildi.

allah onun evine ateşler salsın.

çok insan var.

kalabalığa yemek bulursun. kirli de olsa ölmeyecek kadar su bulursun. hong kong'daki gibi bir odayı 2 metrekare kafeslere bölüp üretim tesisinde tavuk gibi üst süste tepeler yatacak yer de bulursun.

ama doğa yetmiyor. dünya büyük görünüyor ama tadı çıkarılacak, yaṣadığįmız bölgelere yakın düzgün doğal nokta az, çoktan doldu.

o yüzden sahiller her yaz hayvanat bahçesi gibi. orman daha detaylı konu ama o da öyle.

bulduysanız minnetle bakın çünkü bu nüfus artıṣıyla her sene daha azını bulacaksınız.

özel sektörde olub, inek gibi sağılıyorsa, evden işe işten eve betonların arasında yaşıyorsa, nereden görecek de denizi ağaçları, falanları filanları? neyin minneti, neyin nimeti?

bu ülke çürütüyor insanları. kabayat insanların değil sebayat.

(bkz: tefekkür nedir nasıl yapılır)

evet evet bir ayet paylaşacağım, şaşmaz geleneğim:

üstlerindeki göğe düşünerek hiç bakmadılar mı? incelemediler mi? onu nasıl yükseltip düzenleyerek, tavan olarak inşa ettik, nasıl süsleyip donattık? onun hiçbir gediği, hiçbir çatlağı yok.*

minnet duymayı gerektiren bir şey yok. onları farketmeni sana sağlatan şey hayat. denizi, ağaçları, gökyüzü ile doğa, hiç durmaksızın yeni hayatlar ve ölümler üretiyor.. sen de bunlardan birisin. doğa hiçbir hayatı minnet duyması için yaratmaz. yaratması zorunludur.. tıpkı ölüm yasalarında olduğu gibi.. her yaşam bir ölümü gerektirir ve ölümler doğurur yeni yaşamları.. doğa sizden minnet beklemez. bu sonsuz döngüde doğanın yasaları ve gerçeğine uygun davranmanız; bunu anlayıp kavrayabilmeniz yeterlidir..(adına bilim diyorlar.)