depremin gündemden kalkması

sol akıştaki başlıklardan gördüğüm kadarıyla olandır.

nevzat tarhanın dediği gibi olmalı sanırım, acılarımızı mumyalaştırmak yerine minyatürleştirip hayatımıza devam etmeliyiz. etmek zorundayız daha doğrusu.

toplumun bitik çoğunluğunun ikiyüzlü olduğunun gerçekliğidir.
iki tweet atıp, bir göz boyama yardım kampanyası seyredip vicdan mastürbasyonunu da yapan çoğunluğun hayatına dönmesidir.
bu ülkede insan canının değeri yok diyoruz ya hani işte, o değeri zaten toplum vermiyor ki yönetimler versin.

sanki dünyanın bütün kötü, bencil, cahil yavşak insanları bu coğrafyaya toplanmış ve aralarında sıkışıp kalmışız gibi hissediyorum.

yaşam devam ediyor insanlarda devam etmek zorunda, hayatı durduramazlar ama tiksindirici olan hiçbir şey olmamış gibi hayatını, evini yurdunu ailesini kaybetmiş ,sahipsiz bırakılmış insanları unutup hayatına devam eden insan müsveddeleri ve bunların çoğunluk olması.

öyle bi olay ki gündemden silinmesi mümkün değil.. en basit matematik hesabıyla yüzbinlerce kaybımız var maalesef.. yıllarca konuşulmayı falan bırak tarihte hep anlatılacak, yüzlerce yıl sonra da bilinen bi felaket olacak.. tam bir dönüm noktası bizim için..

gündemden kalksa bile içimdeki nefret asla soğumayacak. tek tek soracağız hesabını.

acısı azalsın zamanla, ama yardımların daha da artarak devamı gerekli. yaşadığım yere bir çok depremzede yerleştirildi. geçici mi değil mi bilemiyoruz, zaman gösterecek. ancak şu anda hiç bir şeyleri yok bu insanların ve sürekli tedarik etmek durumundayız. giysiler yeni bağış yapılacak lüksümüz yok artık. yetmiyor ve giyilmiş giysi de veriliyor artık. devlet hiç bir şey yapmıyor şu an. belediye halkın yardımı ile, imece usulü ile eksiklerini tamamlamaya çalışıyor. çok zor. yüzlerindeki ifade çok korkunç. bu insanlar her şeyini kaybetti. yardım yardım yardım. yardım gündemden kalkmasın.