dine tekrardan 360 derece dönmek

ateistken ara sıra nükseden tercihtir.

kendi etrafında dönmek gibi. başladığın yere, tekrardan dönmek. 180 olsaydı bari. *

(bkz: bi iki tur daha dön bakiyim ben orda mıyım)

dine donmesine vesile mevlana olduysa demek ki

benim yaşadığım olaydır. isteyenle uzun uzun tartışırım ama kısaca özetleyecek olursak: eğer amaç mantık ise, ateizm deizm vs. ne kadar mantıklı?

gerçekten dinleri tanımış ve bu yüzden dinden çıkmış biri dine tekrar geri dönüyorsa çok mutsuz, çok çaresiz, büyük dertlerle boğuştuğu bir hayatı vardır ve çaresizlikten dine dönmüştür. inanacak, sığınacak bir şeyler olsun diye. fakat mantığıyla, kalbi arasında sıkışıp kalmıştır, asla huzur bulamaz böyle biri. dini inanç bir kere kaybolduysa kaybolmuştur.

daha önceden inandığı mitolojiden kopamamaktır. yalan olduğunu bile bile demek ki huzuru onda bulduğu için inandığı mitolojisine geri dönmektir.

insan doğası gereği yalnız kalmaktan nefret eden bir canlıdır, çevresinde fiziksel biri olmadığı zaman illa ki bir şeye sığınmayı tercih ediyor.

dinler ve tanrılar da bu boşluğu doldurmak için insan aklının ortaya çıkardığı mitolojik kavramlardır. daha doğrusu dinler ve tanrılar, boşlukta iken sığınabileceği kendinden daha büyük ve üstün bir manevi güç yaratması sonucu ortaya çıkmıştır.

her boşlukta iken tanrısına sığınmayı tercih etmek tam bir insan eylemidir. onun gerçek olmadığını bilse de bundan vazgeçemez.

aklın ve vicdanın yolunda yapayalnız yürümek cesaretini gösteremeyip eli sopalı çobanın sürüsüne geri dönmektir.