dön bak dünyaya

güzel bir (bkz: pinhani) şarkısıdır buradan

yalnız kaldıysan kalkıp pencerenden bir bak
güneş açmış mı yağmur düşmüş mü
dön bak dünyaya
dön bak dünyaya..

tanım: bir pinhani şarkısı.

bunu neden anlatmak istedim bilmiyorum ama bugün çok uzun süredir dinlemediğim birkaç parça dinledim ve aklıma geldi.

yaklaşık 1.5 sene önce, bir cumartesi gecesi, gerçi artık pazar sabahı, saat 5.30-6.00 civarları. zaten uyumak diye bir kavram yok. mutsuzluktan ölmüşüm bitmişim. o uyumuş, ben uyuyamamışım. zaten erken uyurdu genelde. ne yapacağımı bilmiyorum, artık hissizleşmişim. ciddi ciddi canım bile acımıyor. her şey üst üste gelmiş, üstüne bir de o gelmiş. uzaklaştım ve kulaklıklarımı taktım. spotifydan herhangi bir liste açmıştım. liste benim bile değildi. karışık çalıyor. ben pinhani hiç dinlemem, hala dinlemem. bu şarkı çaldı. ve ben hipnoz oldum. gerçekten tam anlamıyla hipnoz oldum. ağlaya ağlaya camın kenarına gittim. oturdum. ve sızana kadar bu şarkıyı dinledim. en sonunda camın kenarında dalmışım. uyandırdı. uyandığımda farklı bir şey çalıyordu. hatırlamıyorum bile. çok önemsizdi o an benim için. aklım hala bu şarkıdaydı. dertlerim mi bitti? hayır. ne değişti? hiçbir şey. sanırım bu şarkı hayatımı kurtardı ama. evet evet. hayatımı kurtardı, kesinlikle. sonra ondan kurtulana kadar, onunlayken kafamda hep bu çaldı. bende böyle bir hikayesi vardır işte. okuyunca çok basit, saçma bir hikaye gibi gözükebilir. ama değil. gerekten hiç basit değildi.

bu yaşanandan sonra ben bir daha bu şarkıyı dinleyemedim. dinlemeye çalıştım, yine kötü hissettiğimde. ama hiç dinleyemedim. demek ki bundan sonra hiçbir zaman, bu hikayedeki kadar kötü hissetmemişim.

bunlar da sözleri ve şarkı, dinlemek istersiniz belki:

"yalnız kaldıysan
kalkıp pencerenden bir bak
güneş açmış mı?
yağmur düşmüş mü?
dön bak dünyaya
herkes gitmişse
sakince arkana dön bir bak
dostun kalmış mı?
aşkın solmuş mu?
dön bak dünyaya
dön bak dünyaya
yalnız kaldıysan
kalkıp pencerenden bir bak
güneş açmış mı?
yağmur düşmüş mü?
dön bak dünyaya
bir sonbahar kadar yalnız
bir kış kadar savunmasız
ya da ilkbaharsan
yolun başındaysan
bir sonbahar kadar yalnız
bir kış kadar savunmasız
ya da ilkbaharsan
yolun başındaysan
asla vazgeçme!
kalkıp da pencerenden bir bak
güneş açmış mı?
yağmur düşmüş mü?
dön bak dünyaya"

(link: )

2. tekil kişi emir kipi içeren cümle.

beni motive eden şarkı

her zaman dinlenesi bir şarkı.

vakti zamanında değer verdiğim insana dinletip de bir daha dinlemeye cesaret edemediğim şarkı

vampir gibi odamın ışıklarını kapatıp yarısına yağmur taneleri bulaşmış penceremden dışarı bakarak dinlediğim şarkıdır. evet vampir olduğumdan, yalnız kaldığımdan değil.

girişi efsanedir bu şarkının...
''yalnız kaldıysan, kalkıp pencerenden bir bak; güneş açmış mı, yağmur düşmüş mü... dön bak dünyaya...
herkes gitmişse, sakince arkanı dön bir bak; dostun kalmış mı, aşkın solmuş mu... dön bak dünyaya, dön bak dünyaya..''

devamında gelen o tınılar... aman allahım!
kadehi yeniden doldurtur insana ve ilk yudumu da yoğun aldırtır... öyle..
sonrasında için yanar ama öyle böyle bir yanma değil.. hem fiziksel hem ruhsal...

sonra söylersin...
saat o anda kaç? ''birini rahatsız eder miyim acaba?'' diye düşünmeden...
hissede hissede, umarsızca...
daha henüz yarısına bile gelmemişsindir şarkının hatta kadehin ama gözlerin kapanır bir anda...
sanki kafan güzeldir...
ama değildir aslında...
ahh o tınılar...
hepsine tek tek eşlik edersin...

şarkının ikinci yarısı zaten komple tınıdır... söz sıfır, hayal gücü sınırsız...
sanatçı susar, sen de susarsın...
''yaşasın yeni kadeh!'' dersin içinden ama dolduramazsın...

sadece depresyon hırkamın eksik olduğu acayip dip zamanlarımda taktığım bir şarkıydı.

kimin umrunda diye çığırıyordum kendi kendime. güneş açmış, yağmur düşmüş, ozon tabakası delinmiş.

tınısı çok hoş.

depresyondan çıkış şarkısı. keşfettiğim anı anlatmak isterim. o zamanlar lisedeydim. gün kötü geçmiş,modum düşüktü.arkadaşlarımla aram bozuktu. yalnız ve üzgün hissediyordum. servisteydim. müzik çalarken beğenmeyip kulaklık takan tayfadandım. yağmur yağıyor, kafamı cama yaslamış dışarıyı izliyordum. sonra bu şarkı çalmaya başladı.

“yalnız kaldıysan, kalkıp pencerenden bir bak; güneş açmış mı, yağmur düşmüş mü... dön bak dünyaya...”

diyerek adeta beni anlatıyordu. ilk defa dinliyordum. sanki şarkı sadece bu an,benim için yazılmış gibiydi. bir söz vardır:’ mutluyken şarkının melodisine üzgünken sözlerine odaklanırsınız’ diye. işte bu şarkı bütün o güzel sözleri ile beni o gün büyülemişti. hâlâ ara ara açıp dinlerim. sürekli bana hayatın bitmediğini,kalkıp bir şeyler yapmam gerektiğini hatırlatır. hoş bir şarkı.