dönüp dönüp geçmişte girdiği entryleri okuyan yazar

bendir. hatta bazen aynı başlığa update enrty girdiğim de olur.

takıntılı biri olabilir. ürkütücü.

halbuki kendinden başka da kimse okumaz onu. boş yere kendisiyle vakit kaybedeceğine kitaplar alıp onları okusun bence.

burada değil ama eski nickimde çok yapardım bunu. bazen hala orada yazdıklarıma bakıyorum. arada o kadar çok fark var ki… dönüşmüşüm resmen. *

bazen ben.

daha önce yazdığınız entryleriç şeklinde başlık içerisinde sıralandığında bir bakıyorum. kendimi tebrik ediyorum. nasıl kafayla yazmışım güzel yazmışım şimdi olsa yazamam diyorum.

hatta bazen vay anasını taaa ne zamandır farkındaymışım, hissettiklerim uzun zamandır oradaymış da ne direnmişim arkadaş diye de kendime kızıyordum.

ilk girdigim tanima gidiyorum bazen yalan yok.

#296638

sozlugun 296bin638ci tanimi bana aitmis. norman reedus basligina yazmisim, nerdeyse 1780 sayfa once yani. nerdeyse 1800 sayfa tanima sahibim.

296bin yani ilk 300bine erismisim sozlugun.

ama daha havali seyler beklerdim.

ne biliyim. yani ilk tanimim neden norman reedus. norman reedus ne alaka yani anlatabiliyomuyum.

yaza yaza bunu mu bulmusum. acemilik iste yani simdi olsa daha farkli seyler yazardim. evet.

sadece eski entrylerim beğenildiğinde okuyorum.

sözlüğü hatıra defteri gibi kullanan yazardır, ayrıca okunacak bişey mi kaldı sözlükte napacağdı?

sol frame’i gördükçe şöyle olan yazardır:

bir beğeni gelince ben okuyom

çokluk sözlük botları oluyo

hiç yoktan iyi diyom dünü hatırlamış oluyom yoksa hep ileri doğru benim algı

ne geri vites ne dikiz aynası kullanırım

ana sayfayı açtığımda hep denk geliyorum. okuyorum ve "lan hiç bir şey değişmemiş" diyorum.

sürekli olmasa da bazen tarayıcıdan ve bilgisayardan girildiğinde sözlükler, gözümüzün önünde bir yeşil, turuncu ova gibi açılıp nostaljiye davet ediyor. bir başlık gördüğünüzde tanıdık geliyorsa onu kontrol etmek için bakıyorsunuz. bazı zamanlar yazmak ile araya uçurumlar girdiğini fark ettiğinizde eski yazdıklarınıza dönüp bunları yazanın siz olduğuna kendinizi inandırmaya çalışıyorsunuz. edebiyat yazarları bir kitabı yazmaya çalışırken arada bir şiir okurlarmış. ayfer tunç kitap yazımı arasında o yazma sıcaklığını kazanmak için cemal süreya'nın bir şiirini okuyup öyle devam edermiş kitaba. tabi biz kendimizi o yazarlarla kıyaslamıyoruz, sadece bize küçük bir örnek oluyor, biz de bazı eski girdileri ilham için okuyabiliyoruz.

(bkz: ben olsam utanırdım)

uzak durulması gereken özellikteki duygusal sözlük yazarlarıdır. bu tipler gün gelir, askerdeki devreciler gibi bizim gibi yenilere devrecilik yaparlar.

zaman zaman beğeni bildirimi nedeniyle okuma gereği oluyor. (kötü olansa okuduğunuzda farkettiğiniz yazım ve imla hataları.. beğenene saygı babından editlerken duyulan rahatsızlık kötü.)