dost bildiklerim

ümit yaşar oğuzcan'a ait olan şiir.
"sanırdım gündüzdü onlarla gecem
içimde ümitti dost bildiklerim
ne zaman yıkılıp yere düştüysem
bırakıp da gitti dost bildiklerim
hepsi varken baharımda, yazımda:
kışın bir burukluk kaldı ağzımda
seneler senesi oysa gözümde
cihana eşitti dost bildiklerim
nerde o sözlere kandığım günler?
her gülen yüzü dost sandığım günler
acıdan kahrolup yandığım günler
ta canıma yetti dost bildiklerim
meydana çıkalı asil çehreler
aydınlanmaz oldu artık geceler
yalanlar tükendi, indi maskeler
birer birer bitti dost bildiklerim
korkar oldum bana dostum diyenden
yoksa yok olandan, varsa yiyenden
ne onlardan eser kaldı ne benden
beni benden etti dost bildiklerim"

dost bildiklerimden az kazık yemedim
ne geldiyse zaten dost bildiklerimden geliyo.

canım dediklerim canımı aldı. dost bildiklerim pıçakladı. dertliyim sözlük.

dost dediklerim tost çıktı hemde çift kaşarlı

hala biliyorum

kendilerinin şöyle bir fotoğrafını bırakayım.

dost dediğin kahpe olur evlat, olmazsa olmaz özelliğidir bu.