dünya hassas kalpliler için cehennemdir

güncelleme gelmiş
dünya hassas kalpler için turkiye dir.

doğru önerme. sabahtan beri kafamı toplayamıyorum. cehennemde gibi hissediyorum. ölüp gitsem daha az kötülük görecekmişim gibi.

ne tuhaf, hassas kalpliler bu dünyaya dayanamayıp bu dünyadan gitmek istediğinde de, cehenneme gitmekle korkutulur.

peki cennet nedir, hassas kalpliler için?

die welt ist eine hölle für zarte herzen

johann wolfgang von goethe’ye ait olan ve aslında “dünya hassas kalpler için cehennemdir” diye çevirebileceğimiz cümledir. görkemli bir tespittir ama tam olarak haklı bir serzeniş değildir bence.

haklı olduğu yerler vardır. gerçekten de dünya diye isimlendirdiğimiz bu gezegen tam bir cehennemdir ve hassas kalpler bunu algılamak konusunda daha duyarlıdır. başka insanların acılarıyla canı yanan insanların dayanamayacağı kadar zor bir mekandır dünya. başkalarının acılarına bakmak için durup soluklandıkları her an sırtlarını yeni bir yük biner.

kendisiyle alakası olmayan, arkasını dönüp gitse hiçbir dert tasa sahibi olmayacağı olaylarda bile dünya adına bir sorumluluk yüklenen hassas kalplerin kırılganlığı telafisi mümkün olmayan bir boyutta olacaktır.

ancak ben bu konuda bazı itirazlar getireceğim. dünya hassas kalpler için mi cehennemdir sadece. yani ben bu cümleyi okurken kalbim hassas olmasa dünyanın güllük gülistanlık olduğunu mu fark edeceğim bir anda? hassas kalpler mi abartıyor durumu?

bu durumda benim aklıma misophonia diye isimlendiren durum geldi. yani bazı seslerden rahatsız olma durumu. bunun elbette bilimsel bir yanı vardır, ben o kadarını bilmiyorum ama bir insan yemek yerken ağzıyla odun kırar gibi sesler çıkartıyorsa ve ben bundan rahatsız oluyorsam neden hasta olan ben oluyorum?

aynı şey dünya için de geçerli. bütün dinlerde bir günah yüzünden cennetten kovulup dünyaya gönderildiğine inanılır insan ırkının. cennetin kovulmuş insanlar sizce nereye gönderilir? biraz daha kötü bir cennete değil elbette. cehennemin tam göbeğine yollandık. yani burası insanlar hassas kalpli olduğu işin cehennem değil.

iki yaşında bebeklere tecavüz edilen bir dünya, içinde sırf zevk için işkence edilip öldürülen insanların olduğu bir dünya, kayıtsızlık karşısında derin bir ruhsal yalnızlığa terk edilmiş bir dünya, hayvanları katletmeyi marifet sayan ve buna karşı duranlara hakaret eden beyin fukaralarının olduğu bir dünya, paraya tapan insanların kendi yarattığı her şeyim kölesi olduğu bir dünya, ten renginden dolayı insan bile sayılmayanların olduğu bir dünya insanlar hassas kalpli olduğu için değil bizatihi özü gereği cehennemdir.

içinde bulunduğumuz dünya. bence herkes için cehennemdir. sanmıyorum ki güllük gülistanlık olduğunu iddaa edenler olsun. fakat hassas kalpler için gerçek bir cehennemdir.

yufka yüreklerinden kıymalı börek yaparlar.

hassas kalbini un ufak etmiş sonra da kainata savurmuş biri olarak söylüyorum ki, dünya cehennem olarak kabul edilmek için bile kaale alınmayacak kadar saçma ve anlamsız bir yer.

aman aman nereye düştük...

bunu söyleyenler zebaninin ta kendisi.

evet, aşırı duygusal ruh yapısına sahip olmak evrimsel bir zayıflık anomalisi olmalı dediğim çok olmuştur.

ben geri geri giden bir aracin arkasındaki kedinin görüntüne ya da fast food çöp yemekten obez olmuş bir sokak köpeğinin gözlerinin içine yahut market önünde dilenen annesinin eteğinin arkasından bana gülümseyen çocuklarla gözgöze geldiğimde yutkunamıyorsam allah kuvvet versin hassas kalpli insanlara.

doğrudur.
hassas kalpler sadece iyilik yapmayı düşünür.
lakin herkes iyilik yapılmayı haketmez.
özellikle bazıları var ki şeytanın yeryüzündeki gölgesi gibiler.

iyi insan diye bir şey yok adamım.

belki de bu kadar hassas olmak, "zavallı ben" moduna girmeye, mağduru oynamaya* yol açıyordur. dünya, tüm aşırı duyguların dengelendiği yerdir ve belki de hassas kalplileri kırarak duygularını törpüleyerek daha dengeli bir duygu dünyasına sahip olmalarını sağlamaya çalışıyordur... bir de olaya bu yönden bakmak lazım.

kesinlikle doğru ondan kötü bir insan olmak lazım yeryüzünde.

sevdiğiniz kişinin size karşı umursamaz davranması çok berbat hissettiriyormuş sevgili sözlük. önemsenmediğini hissetmek çok garip bir şeymiş. değerinin azaldığını fark etmek kötüymüş.

en kötüsü de bu duruma kendini sokmuş olman oluyor.
ne zaman bir şeye kırılsan ölüm var diyip uzatmıyorsun. ne zaman bir konuda tartışsan küs kalmak istemiyorsun çünkü ölüm var.
ve sen böyle düşünürken karşı tarafta 1 gram korkunun olmadığını hissetmek..

çok sevdiğim birine çok kırıldığımda ondan uzaklaşmak istiyorum. onu sözlerimle kırmak istemiyorum. o an konuşmak istemiyorum. ama o kişi benimle arayı düzeltmek için en ufak bir hamle yaptığında ya kırgınken ölürsem, ya ben ona kırgınken o ölürse diye düşünüp çok çabuk affediyorum. ve insanlar bu kısa sürede affedişimi önemsiz görüyorlar.

sanki ben kırılmak için müsait biriyim gibi sanki ben zaten ne olursa olsun affedeceğim gibi.
sevgili sözlük, neden insanlar ölümden korkmuyor? neden sevdiği kişinin ölümünden korkmuyorlar?

kapris değil bu hislerim. ya da abartmıyorum. ağlayacağım bu cümleye resmen. abartmak mı? nasıl olur da hislerini söylediğinde abartmış durumuna düşebilirsin ki?
*

biri rezil olur, onun hissettiği duyguları hissedersin; birinin yakını ölür, senin kalbine bıçak saplanır; haberleri izlersin tüm moralin mutluluğun yerle bir olur. cehennemi dünyada yaşarlar. dünya minnoş kalplilere fazla.

tıpkı bugün de olduğu gibi

cehennemden selamunaleykum.

hassas bı kalpli olmak bı güçsüzlük değildir tam tersine hassas bı kalbin getirecegi üzüntü ,duygu seli ve takıntılı düşünceleri kaldırmak için güç gerekir ne kadar hassas bı kalbe sahipsen o kadar kirilirsin ama hepsini aşacak güce de sahipsin.