dürüst insanların sevilmemesi

katıldığım önerme. bakmayın herkesin ben dürüst insanları severim demelerine. insan çoğunlukla ikiyüzlüdür, gerçekler yerine inanabilecekleri yalan sözleri her zaman daha çok duymak isterler. onlara yalan övgüler gereklidir. gerçekten kaçmak rahatsız etmez. ki insan kendine karşı bile dürüst olmakta çok acizdir. hayatta en çok kandırdığın kimdir sorusuna bile "ben" diyemeyecektir ayrıca. en kötüsü de şudur ki insan kendini kandırdıkça artık bunların doğruluğuna inanmaya başlar. ardından bir kendini bilmeme durumu ortaya çıkar, irfanını kaybetmiş, kendinden bihaber bir insan.

neden sevilsin? insan işine geldiği gibi konuşanı sever, gerçekleri konuşanı sevmez.

doğru söyleyeni dokuz köyden kovuyorlar...

neyse onuncu köy nerde?..

insan en çok nabza göre şerbet vereni severmiş. selam olsun dürüst ve dobra olan insanlara

dürüst değil patavatsız ve hadsiz insan sevilmez önermesi.

haddinizi bilmeden kendinizce gerçekleri dile getirdiğiniz köyden meydan dayağı yemeden kovulmasanız keşke.

duygularında dürüst olan,açıkça belli eden ve mizaç bakımından dobra olan insanlar kesinlikle sevilmez ve uyumsuz olarak görülürler halbuki böyle kişiler içi dışı bir diye daha çok değer görmeli,öbür türlü bukalemun misali renk değiştirip bulunduğu yerin şeklini alanlar insanlar nezdinde daha kabul edilir oldu yine doğrularla yanlışlar yer değiştirmiş durumda.