osmanlı'nın balkanlarda hiç sevilmemesi

sırbistan, yunanistan, bulgaristan vb. eski osmanlı coğrafyası balkan ülkelerinde olan tuhaf bir durum. halbuki osmanlı onların da ataları sayılır. bu ülkelerden bir sürü insan osmanlı'ya sadrazam, paşa hatta şeyhülislam bile oldular. osmanlı'nın en büyük yatırımları hep bu ülkelere olmuştu. çoğunu da yok etmişler. kala kala kosova'da ve makedonya'da bir kaç eser kalmış. insan tarihinin 500 küsür yıllık bir dilimini bu kadar kolay kolay kesip atmamalı.

(bkz: yaran yanlış okumalar)

osmanlı'nın balkonlarda hiç sevişmemesi.

gerçekten de var olan histerik bir durum. sebep olarak da osmanlı'nın orayı işgal ettiğini, çocukları devşirdiğini sunarlar. ilk bakışta mantıklı bir neden gibi geliyor olsa da bir bakıyorsun diğer konuşmasında ülkesini çok kısa süre işgal eden prusyalılara övdüğünü duyarsınız: ''benim dedem prusya ekolünde yetişmiş bir askerdi'' gibisinde. ardından ülkesini rusya işgal etmiş rusya'nın işgaliyle övündüğünü duyarsınız. avusturya macaristan bir gelmiş gitmiş ''benim filanca filancam çok iyi almanca konuşur'' diye övünür durur. ama iş 500 yıllık osmanlı egemenliğine geldiğinde ''işgal'' der çıkar işin içinden. madem bu işgal öbürleri de işgal. buna karşıysan öbürlerine de karşı ol. öbürleriyle gurur duyuyorsan bununla da gurur duy. 500 yıllık bir ortak yaşamdan bahsediyoruz. az buz bir şey mi 500 yıl?

''ee ama osmanlı çocuklarımızı zorla devşirdi''

devşirdiyse devşirdi ne olmuş yani? devşirmeseydi senin çocuğun bir haydut baskınında ya öldürülecekti ya da dağa kaldırılacaktı. eğer şanslıysa sütçü ya da zangoç olacaktı. bunları olacağına koskoca imparatorluğa sadrazam, yeniçeri olmuş kötü mü olmuş yani? bununla gurur duyulacağı yerde yerden yere vuruluyor. çok ilginç.

bunun iki nedeni var. balkan milliyetçiliği türk düşmanlığı üzerine kuruludur. bu durum patolojik derecede sübjektiftir. bir de balkan tarihçilerinin konuya yaklaşımı.
ilk dönem başkan tarihçileri ise katıksız türk düşmanıdırlar. tarih kitapları da bu çerçevede yazılmış. fakat bu da yavaş yavaş değişmekte.
ancak ikinci dönem balkan tarihçileri ise daha objektiftirler.
üçüncü dönem balkan tarihçileri ise ilginç derecede osmanlı hayranıdırlar.

kendi gezip gördüğüm kadarıyla çoğu insanda böyle bir nefrete rastlamadım. kosova’da ve makedonya’da bulundum tam tersine istanbul diyince gözleri ışıldıyor çoğunun. çoğu türkleri ve türkiye’yi seviyor.

sayılan ülkelerde sevilmemesi gayet normal. bunda din, ırk, geçmişteki savaşların falan çok etkisi var. ancak eski yugoslavya ülkelerinde osmanlı gayet seviliyor. gittiğim gördüğüm yerlerde böyle.

ne balkanlar'da ne afrika'da böyle bir hava görmedim. bilakis seviyorlar osmanlıya.
tarihlerinin hüzün dolu olması biraz buruk yapıyor onları. o kadar güzel coğrafyada doğup huzursuz olmalarına üzülüyorlar.
dünya cenneti topraklarda, rahat edememek, rahatsız edilmek onları hırpalayan. bizle alakası yok.

google'a "ottoman atrocities in the balkans" yazıp aratırsanız osmanlı'nın sevilmeme nedenlerini görürsünüz.
aynı şekilde "ottoman atrocities in arab peninsula" diye yazıp bakının.

uzun zamandır bundan daha saçma sapan bir yazı okumamıştım.