düşüncelerin kapatma tuşu olmaması sorunu

beyin içinde düşüncelerin günlerce, senelerce beyninizi yemesi ve kapatma tuşunun olmaması problemi. senelerdir düşünceler beynimi yiyormuş gibi hissetmeme rağmen hala hayatta kalmama şaşırmamı sağlar. kapatma tuşunun bir silahın namlusunda olması dışında tek problem bunu yapacak cesarete sahip olamayışım.

aşırı yoğun ve yorucu bı döngü şeklinde devam eder bir şey düşünürsün onu dusunmemek için başka bı şey düşünürsün sonra düşünmek istememeyi dusunursun böyle böyle devam eder

(bkz: uyku)

eğer bu kapatma veya ara verme şekli olmasaydı işte o zaman kafayı yememiz çok kısa bir süre alırdı.

(bkz: antidepresan ilaçlar)

(bkz: alkol)
(bkz: xanax)

maalesef.

ben zihnimin içindeki düşüncelerimi böldüm ve her birine bir karakter atfettim. baya kafamın içinde yaratttığım kişiler var. eğer bu kişiler canımı sıkacak şeyler söylemeye başlıyorlarsa "kes sesini" lafımla susuyor. çıt çıkarmadan bekliyorlar öyle. ben ne zaman istersem o zaman konuşurlar ve bazen bomboş bir zihinle günler geçiriyorum bu sayede.

düşünceleri kapatmanın tek yolu tetiği çekebilmekten geçer. aşağıdan vurmayacaksın ama kendini yüzün dağılabilir. en çok yapılan hatalardandır.