duyuların kararması

ancak çok aşık olunduğunda ya da derin bir cinsel uyum içerisinde süren bir ilişki esnasında taraflardan birinin duyularının yok olmasına verilen isimdir. değilse de öyle olmalıdır. ben bu tanımda öyle kabul edilmesi için elimden geleni yapacağım. çünkü hem bunu, bu ibareye yeraltı sakinleri kitabında rast geldiğim jack kerouac’a borçluyum hem de bu konuda benim de fikirlerim olduğunun bilinmesini istiyorum.

genelde duyuların kararması birbirine çok düşkün çiftler arasında görünür. bu ifadeye göre aşk o kadar büyük bir hale gelir ki taraflardan biri aşık olduğu kişinin gözleri ile görmeye, kulakları ile duymaya, elleriyle hissetmeye, burnuyla koku almaya ve bütün hislerini onun varlığıyla hissetmeye başlar.

cinsel doyum esnasında da aynı duyu birleşmesi yaşanabilir. orgazm anında taraflardan biri kendi duyularını kaybedip kendini tamamen karşısındaki insanın bedenine emanet edebilir ve bu anda sadece fiziksel olarak değil ruhsal ve zihinsel olarak da iki beden birleşmiş olur.

eğer bu duyu kararması aynı anda iki tarafta da yaşanırsa -ki bu çok da olası bir durum değildir- o zaman ruh ve ten uyumunun zirvesine ulaşılmış demektir ve bu çifte aşk ve cinsellik konularında karada ölüm yoktur.

duyularınızın kararmasına en içten duygularımla diliyorum.