tartışma ortamı bile yokken, mizahi bir tavırla özelden soru yönelttiğim ve "okuduğunu anlamamışsın" diyerek engelleyen yazardır.
özelden kimseyle münasebete girmeyin. zira bu tür "ruh adam" popülasyonu moralinizi bozabilir

yaptığı her işin hakkını vererek oynayan tiyatro, dizi ve sinema oyuncusu.

şimdilerde alev alev daha önce avlu dizisi ile severek izlemiştim. oyunculuğu zaten mükemmel. bu iki dizi haricinde asıl en sevdiğim işleri;” bir kadın bir erkek” ve “bir kadın bir erkek iki çoçuk” idi. demet evgar ” zeynep”, emre karayel’ de “ ozan” karakteri ile diziye hayat vermişlerdir. dizi zaten iki kişilik diğer oyuncuların sadece sesleri var. çoçuk serisinde de +2 çocuk ekleniyor. canım sıkıldıkça açar açar izlerim hala bilmem kaçıncı tekrarlarını. unutmadığım bölümlerden biri düğün günleri diğeri de zeynep’in doğuma girdiği bölüm. bipli bipsiz anlarda oluyor tabi.

keşke, keşke, keşke. hayatımın özeti bu...

sözlüğe veda eden yazarların bkz olarak kullanabileceği cümle.

kumru*dostumla pencere önünde iki lafın belini kıralım dedik.**
sık sık gelir pencere önüme, sanırım onu gördükçe beslediğim için.**

“kızım senin kadar inatçısını görmedim, hakkını asla yerde bırakmayıp sonuna kadar mücadele veriyorsun.”
canım anam dövmesi.

hem zenginsiniz hem ferrariniz var hem de sözlükte yazıyorsunuz. vizyonsuz zenginler.

merakla ve sıkılmadan okunacak paylaşımları ile bir anda dikkat çeken güzel bir yazar. paylaşımlarını uzun yazıyor olması inanılmaz merakı daha da artırıyor. hep yazsın okuyalım dediğim yazar, hoş gelmiş, sefa getirmiş.

yazar arkadaş listeyi hazırlarken ataerkil türk erkeklerinin türk kadınlarına yaptığı eziyeti de anlatsaymış .nice kadınları eğitimsizliğe ,genç yaşta evliliğe nasıl mahkum ettiklerini anlatsaymış . kadın anneden ibaretmiş gibi yükledikleri ve benimsettikleri rolleri de unutmasaymış keşke.

"deli dolu biriydim, şu an yalnızca doluyum."
(bkz: sagopa kajmer)

sevdiklerimiz üzerinde olması gerekenden daha fazla hakkımız olduğunu düşünebiliyoruz zaman zaman.
bazen empati kuramıyoruz, bazen kendimizden başka kimseyi düşünemiyoruz. bazen haddimizi bilmiyoruz.
söylediğimiz sözler ya da eylemler nereye gidecek, karşımızdaki insanı üzecek mi düşünmüyoruz. bazen de her şeyin farkında oluyoruz ama umurumuzda olmuyor.
başka bir yazar arkadaşımın da dediği gibi bir mecburiyet varsa sahte bir özen, itina gösteriyoruz ama asıl değer gördüklerimize bunu göstermiyoruz.
kendi adıma konuşmam gerekirse kimseyi bilerek üzmemeye çalıştım ama aynı özeni genel olarak göremiyorum. bu insanlar kötü olduğundan mı değil, herkesin içinde olan-biten bir şeyler var ve dışarıya da bu yansıyor.
sevip sevmemekten bağımsız insanları üzmemek, üzdüysek gönül almak gerekir.
bize nasıl davranılmasını istiyorsak insanlara da öyle davranırsak kimseyi üzmeyiz diye düşünüyorum.

x mahlaslı yazar sizi çaya davet etti bildirimi beklenmektedir. keki ben yaparım.

bıktığım şeyler ve yeşil fanila isimli şiirinde “seni sevince pazara çıktım sevinçten” gibi bir dizesi vardır ki sevmenin insana ne yapabileceğine dair bir fikir verir. öyle ya enginarı aşkla alır insan evet, enginarı tutkuyla aldırmaktır, adı aşk. öyle diyor didem hanım, enginar almış pazardan, “süper enginarlaaar” diye bağırıyormuş pazarcı. evet, pazarcının sesini keyifle dinletendir, adı aşk.

yine aynı şiirde
“seni sevince kıpırdayan her şiiri
kahverengi bir çaydanlıkta saklıyorum.” diyor. ne diyor anlamadım doğrusu, ne kastetti acaba? ama evet, bir çaydanlığa kıpır kıpır şiirler doldurtur, adı aşk.

bana yalnız bu şiiriyle aşkın insan üzerindeki etkisinin ne denli güçü olabileceğini ve basit ve yavan şeylerin aşkın gücüyle nasıl da tutkulu ve muhteşem şeylere dönüşebileceğini kavratan güzelim şair. çiçekli şiirlerin şairi.

ilk albümü whiskey’i 1996 yılında çıkaran isveçli jaje johansson’un sahne adı. trip-hop/elektronik-pop ve yer yer synth-popa kayan müzisyen, chet baker’a olan hayranlığı sebebiyle müzisyen olmaya karar vermiş. çok bilinen so tell the girl that ı’m back in town’ı büyüdüğü küçük isveç kasabası trollhattan’da babaaanesini ziyareti sırasında yazmış.
son albümü king cross 2019’da yayınlandı.
bir röportajında;
"ilk üç dört albümümde anlattığım yalnızlık, çok yalnız birinin yazdığı yalnızlıktı, albümlerin geri kalanında anlattığım yalnızlık, sevdiğim insanlardan uzaklaşmanın yalnızlığı” demiştir.
benim favorim olan poison albümünden far away, alone again dinleyerek aşk acısını pekiştirebilirsiniz.

“kum koyuyorum, su koyuyorum, b.k koyuyorum. öyle oluyo işte.”
fıkrasındaki çocuk yapıyor bu heykeli desem kimse itiraz etmez.

bizzat bana kesilmiş racondur.

tekirdağ'da ünlü bir şarap evinde yaşanmıştır. iş için bulunduğum mekanda sergiden şarap beğenip mekan sahibinin kızı ve oğluyla içmiştim. mekandan ayrılırken parasını ödemek istedim mekan sahibinin kızı ''ikramımızdır bizden olsun'' dedi. kabul edemeyeceğimi(sınırlı üretim orta değer bir şaraptı) belirtip ücretini masaya bıraktım. hiç bir şey söylemediler. mahzenden ayrılıp konakladığım otele geldiğimde lobide resepsiyonist tarafından elime bir kutu tutuşturuldu. kutuyu açtığımda beğenip içtiğim şaraptan iki adet ve not vardı. notta şu yazıyordu. ''bizim evimizde bizim dediğimiz olur''

hala tekirdağlı biriyle karşılaştığımda dikkatli davranırım. sözünün eri mert insanlar olurlar.

yeni tanıştığım bi' hanımefendiye galatasarayın son durumunu konuşmayı tavsiye etmiştim, o aklıma geldi, birbirimizi bir daha görmedik.

yakup kadri karaosmanoğlu'nun kurtuluş savaşında yaralanan bir subayın hikayesini anlatan kitabı. karakterimiz savaşta bir kolunu kaybeder ve eri mehmet'in köyüne gider. porsuk yakınlarındaki bu köyde yaşananlar, aslında anadolu insanının o kadar da masum olmadığını gösterir. okunmasını kesinlikle tavsiye ederim.

edit: her anadolu insanı kötüdür gibi bi anlam çıkarmayınız. demek istediğim her anadolu insanının masum, iyi niyetli olmadığıdır.

tabii ki de himym daha iyi.

şu üsttenci ve lakayt tavır var ya.. sıtkım sıyrıldı bundan.