ekşi elmalar

yılmaz erdoğan'ın yönettiği ve oynadığı farah zeynep abdullah, şükran ovalı, devrim yakut ve songün öden'in oyunculukları ile harikalar yarattığı, fatih artman, şükrü özyıldız ve cezmi baskın gibi oyuncuların yer aldığı güzel bir film.

--! spoiler !--



--! spoiler !--

yılmaz erdoğan'ın güzel filmlerinden biridir.
gerek oyuncu kadrosu gerek müzik seçimleri gerek hikaye akışıyla izleyiciyi yer yer güldüren yer yer ağlatan bir yapımdır.
su gibi akıp geçer, sıkılmazsınız.
aşk, aile hayatı, çevre baskısı, zorunluluklar, hayaller içinde geçen bir öykü gibidir.

en çok yılmaz erdoğan'ın canlandırdığı belediye reisinin yani evin babasının şu repliklerini sevdim:



bu da filmin sevdiğim bir müziği:

filmin bir yerinde "ağaçlar da tıpkı insanlar gibi, terbiye edeceksin. her insan işin başında ekşidir, kekredir. eğitirsin öğretirsin bal gibi tatlı olur." diyor fakat o "eğitilen" ağaçlardan biri asi çıkıyor ve bir türlü "eğitilemiyor". bu nedenle kesiliyor fakat öncesinde karakterlerden biri o ağaçtan bir dal alıp başka bir toprağa götürüyor. filmin sonunda o eğitilmeyen tek dal kocaman bir bahçenin en güzel ağacı oluyor.

filme dair en sevdiğim şey bu. asi ama başka toprağın en güzeli.

yılmaz erdoğan'ın hem senaristliğini hem de yönetmenliğini yaptığı bir ailenin 1970-1990 arası hakkari’de ki yaşamının ve antalya'ya uzanan hikayesini anlatan 2016 yayınlanan filmidir.

sert, inatçı, kararlı dediğim dedik bir baba; aziz reis
birbirine bağlı , neşeli, ancak çocukluklarını ve genç kızlık hayallerini yaşamamış üç kız; muazzez, safiye ve türkan.

film aslında muazzez’nın babasına alzheimer sonucu hafızasını yitirmesinin ardından herşeyi anlatması üzerine kurulu. filmde o dönemler de yaşananların dramı,siyasi olguları ve yaşayanların daha doğrusu baba ve kızların arasında olan iletişiminde ki uçurumu gözler önüne sunuyor. bununla beraber gerçek bir hikaye ve kişileri barındığı için komik olaylar, aile bireylerinin didişmeler, sevdalıların ayrılıkları her şey o hikâyenin içinde.

film’in adının ekşi olmasına sebep sahneler ise dikkat çekici. hırsı dimağına vurmuş olan aziz reis bahçede tek kalan ve aşılanamayan bir ekşi elma ağacını acımadan gözünü kırpmadan budar buna şahit olan resin kızı safiyeye aşık olan mühendis bir ekşi elma fidanı alır aşk bir yara olarak uzaklığa hapsedilir. filmin sonunda ise mühendisin büyütüp yetiştirdiği ağacın gölgesinde kavuşamayan iki aşık yeniden buluşur.
filmin genel hikayesi ekşi elma ağaçları olan bahçeli bir ev içinde geçmekte ve sonrasında göç edilen yayla çekimleri bütünlük sağlamakta. üstelik film çekimlerdeki doğallık ve karekterlerin kullandığı şive güçlü ve başarılı bir kadroya sahip olması sebebiyle ciddi anlamda başarılı .

ekşi elmalar, içimizde buruk ,ağzınızda ağlatabilen bir mayhoş tat bırakırken bir yandan da yüzünüzde güzel hafif bir tebessüm bırakabilecek cinsten.

yılmaz erdoğan'ın yazıp yönettiği 2016 yapımlı 1 saat 54 dakikalık türk dram filmi.

başrollerde kendisi, songül öden
farah zeynep abdullah
şükran ovalı
şükrü özyıldız gibi isimler yer alıyor.

oldukça zengin bir belediye reisinin devasa elma bahçesi ve üç kızının öyküsü.
bir ailenin 1970/1990 yılları arasındaki öyküsü, alzheimer olan baba ve yaşanan onca şey.
kızlarına başta sert olsa da aslında onları ne çok seven, alzheimer bir baba...
sahnelerin güzelliği, konusu, müziği, oyunculukları gayet iyi olan bir film.

tam kafamı verip izlediğim bir film değil ama anladığım kadarıyla içinde hüzün barındıran yani dramı ile insanı ağlama evrelerine götüren bir film. ayrıntılarına giremesem de genel çerçevesini biliyorum hatta bazen görüp belli yerlerini de izlemiştim ama başını ve sonunu göremediğim için tam anlamıyla bir değerlendirme yapamıyorum.

bir açıdan bakarsak eğer bana uymayan bir film olabilir çünkü ben bir filmin belli bir yerini izlediğimde kalan her şeyini merak ederim benlik olursa eğer. demek ki pek benlik değilmiş. kötü film mi asla değildir. fakat benlik değil belli ki. herkese iyi seyirler.

yılmaz erdogan filmi.

eskiden ne guzel severdi erkekler bizi. kacırdık mı o treni?
hissiyatını daha basında hissettiren guzellik. reis tıpkı babam.

dokunuyor iste bana boyle seyler.
resin kızlarının masumiyeti dokunuyor.
ilk ve omurluk asklarındaki hem kızlardaki hem erkeklerdeki masumiyet dokunuyor.
kızların kendini sakınırken sinirlenmeleri, ve "sinirlenince de ayrı guzel oluyormussun" daki erkekler dokunuyor.
reis in kapı gibi durusu ve sonra gelen hastalıgı dokunuyor.
sag sol olaylarına karısan universiteli gencin "bizim davamız baska" deyip buyuk asık oldugu kızı unutusu dokunuyor.
kızın hic kimseye varmayıp yıllarca cocugu beklemesi dokunuyor.

yıllar geciyor. cok uzun yıllar. cok deneyimler kazandıgımız iddia ediliyor.
benim en masum kalmıs taraflarıma bu film ısrarla dokunuyor.