erdoğan'ın gazetecileri

fotoğrafa 10 saniye değil 10 saat baksam yine mantıklı bir tanımlama bulamam.
o sandalyelerden kimler geldi, kimler geçti. nazlı ılıcaklar, nagehanlar, buket aydınlar* vs vs.

adnan oktar'ın kedicikleri ile bir çok açıdan benzerlik taşıyan isim tamlaması.

en sol baştaki düşkün, o kadar düşmüş ki belli, kokusu yüzünden yanındaki kadın gazetecimsiden koltuğunu bir metre öteye koymuşlar.
değmez be abdoş bu kadar zillete.

kim bunlar, kim bunlar?
farkındaysanız gazetecilikte büyük bir devrim yapıldı yıllar içinde.
soru sorma ihtimali olan herkes mesleğin görünmeyen yerlerine şutlanırken, cevaba soru üreten yeni bir tip gazetecilik devreye sokuldu.
halkın haber alma hakkının, hükümetin istediğini haber yapma aşkına dönüşmesini günbegün izledik.
gazetecilik neydi, gazetecilik haberin peşinde olmaktı, gizli ilişkileri deşifre etmekti, halkın yararına olacak bilgilerin izini sürmekti, özünde muhalif olabilmekti.
şimdi ne? cumhurbaşkanı'nın uçağına binebilmek.
kaçının adını düşünmeden sayabiliyoruz bunların, iki benim skorum. ikisini de düşününce hatırladım. kaç çarpıcı habere imza attılar diyorum, bende mavi ekran.
bunlara yeni bir isim bulmalı, bunun adı gazetecilik değil, bu gazetecilik ise uğur mumcu ne iş yapardı?

gözlerim osuruk veyis'i arıyor...