eşyanın dili

hiçbir söze gerek olmadan bize nerede olduğumuzu; kiminle karşı karşıya olduğumuzu; vaziyetin nasıl olduğunu anlatır. bu bazen bir evin yüksek yahut alçak tavanlı olması ya da bahçede çam ağacı yerine meyve ağacı olması gibi hallerle konuşurken bize... bazen de u şeklinde tasarlanan ve sosyal kontrolün zirve yaptığı bir mimari şeklinde karşımıza çıkar.

bazen ayaktaki şipidik terlik ya da sivri burunlu kundura yahut yüksek ökçeli bir ayakkabı gibi kılık kıyafetle karşımıza çıkar. bazen de kravatlı, ceketli bir kamu çalışanıyla ya da yırtık kot giyen bir yazılım uzmanıyla çıkar karşımıza.

eşya, ne çok şey anlatır aslında insana sözcükler olmadan. dikte eder zihnimize ya da ruhumuza bir şeyleri bu sessiz, sözcüksüz dili eşyanın. çabucak yiyip ayrılman gereken fast food zincirlerinin sandalyeleri genelde kırmızı renkteyken; uzun uzun oturulan lokantaların sandalyeleri kahverengidir. ailecek görüşülen akşamlarda sıfır topuklu terlikler giyilir ayağa da libidonun zirvesindeki bir buluşmada yüksek topuklar vardır falan... başka başka örnekleri nelerdir merak içindeyim.